ΕΛΛΑΔΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ

Του Θόδωρου  Διζέλου

Από ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Η στήλη μας αυτή θα εγκαταλείψει σήμερα την γνώριμη  ύλη της για την διεθνή επικαιρότητα και θα περιοριστει να στιγματίσει ένα φαινόμενο από την Ελληνική επικαιρότητα.Υπο την πίεση των έντονων δημοσιονομικών προβλημάτων, η κυβέρνηση αναγκάστηκε σε σημαντική των τελών κυκλοφορίας ,εντελώς άδικη σύμφωνα με συμφωνα και με τον χαρακτηρισμό του πρωθυπουργού και εις βάρος των ιδιοκτητών παλαιών ΙΧ, που είναι και οι φτωχότεροι. Καιν το κράτος τους εξανάγκασε στην παράδοση των πινακίδων και στην ακινητοποίηση των αυτοκινήτων τους. Κι αυτό βέβαια είναι ένα μέτρο που μας δίνει τη γεύση της φορολογικής λαίλαπας που θα ξεσπάσει σύντομα σε βάρος του ολόκληρου του ελληνικού λαού.

Συγχρόνως βλέπουμε την προκλητική στάση ορισμένων μεγιστάνων του πλούτου που η οικπονομική κρίση και τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης δεν αγγίζουν τα παραφουσκωμένα πορτοφόλια τους. Για παραδειγμά γνωστό κανάλι παρουσίασε τις  μέρες αυτές τον πολυτελή γάμο ενός εφοπλιστή, που και μόνο το νυφικο αξιζε 700.000 ευρώ. Σκεφτητε ποσο θα κόστισε ο γάμος αυτός.

Και αυτό είναι ένα μεμονωμένο παραδειγμα αντιθέσεων που παρουσιάζει η Ελληνική κοινωνία σήμερα, έν μέσω της οικονομικής κρίσης. Όταν το κράτος αναγκάζειτους μεσαίου και χαμηλού εισοδήματος πολίτες του σε στερήσεις για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν  ένα κατώτερο επίπεδο διαβίωσης, έιναι εντελώς απαράδεκτη πρόκληση να πραγματοποιούνται υπέρογκες πολυτελείς δαπάνες από ορισμένους που είτε δίκαια είτε άδικα βρίσκονται στην οικονομική ελίτ.

Η Ελλάδα δεν στερείται πλούτου. Απλώς είναι χώρα αντιθέσεων . Από τη μια <<οι έχοντες και κατέχοντες>>, που με μεγάλη ευκολία ξοδεύουν χρήματα αφειδώς για την προβολή τους, για τις διασκεδάσεις τους και για την ικανοποίηση των πολυτελών επιδιώξεων τους. Κι αυτοί ασφαλώς είναι μια μεγάλη μερίδα της ελληνικής κοινωνίας. Μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι, μεγαλοδημοσιογράφοι,  τηλεπαρουσιαστές,  τραγουδιστές, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοτραπεζίτες, ανώτατα στελέχη πολυεθνικών επιχειρήσεων, είναι αυτοι που έχουν συγκεντώσει τον πλούτο και παραταύτα η συμμετοχή τους στα δημόσια βάρη είναι μηδαμινή

Ακόμη και οι πλούσιοι Ελληνες επιχειρηματίες και εφοπλιστές που άλλοτε ήσαν εθνικοι ευεργέτες και δημιουργούσαν  στην Ελλάδα επιχειρήσεις ισχυρές για την απασχόληση εργατικού δυναμικού, σήμερα έχουν εκλείψει. Και ασχολούνται με αγορά ποδοσφαιρικών ομάδων ή ομάδων μπάσκετ, για την προσωπική τους προβολή και μόνον. Βέβαια και ο αθλητισμός είναι απαραίτητος και θέλει τους ανθρώπους που θα τον στηρίζουν οικονομικά, όπως το ίδιο συμβαίνει και με τα πολιτιστικά έργα.

Αυτό όμως δεν αγκαλιάζει το σύνολο των αναγκών μιας κοινωνίας. Και για τον λόγο αυτόν απαιτείται η συμμετοχή στα δημόσια βάρη όλων αυτών που παρουσιάζουν υπέρμετρο βαθμό φοροδοτικής ικανότητας. Άλλωστε αυτή είναι και η προσταγή του ελληνικού Συντάγματος, που ορίζει ότι οι Έλληνες συμμετέχουν στα δημόσια βάρη ανάλογα με το εύρος της επαγγελματικής τους δραστηριότητας.

Όταν το κράτος αναγκάζεται να περικόψει μισθούς,επιδόματα και συντάξεις από φτωχούς βιοπαλαιστές και προσπαθεί να φορολογήσει κάθε κινητό και ακίνητο (αυτοκίνητο ή σπίτι), θα πρέπει ασφαλώς να μελετήσει και τον τρόπο φορολόγησης αυτών των υπερπολυτελών δαπανών.

Θεωρούμε αναγκαίο να επανέλθει ο ειδικός φόρος πολυτέλειας που ισχύει επι χρόνια στο παρελθόν .Και να συμπεριληφθούν σ’αυτόν πολυτελή αγαθά και υπηρεσίες.Όπως για παράδειγμα η αγορά σκάφους, πολυτίμων κοσμημάτων μεγάλης αξίας , ηαγορά πολυτελών αυτοκινήτων  και μικρών αεροσκαφών ιδιώτικής χρήσης. Να επιβαρυνθούν με φόρο πολυτέλειας τα κέντρα νυχτερινής  και κάθε είδους δαπάνη και προδίδει  πολυτέλεια.

Και ας  μη μας πουν ότι οι δαπάνες αυτές θα αποτελέσουν τεκμήριο. Γιατί το τεκμήριο δεν σημαίνει και φορολόγηση.

Η κυβέρνηση δεν νομιμοποιείται να φορολογει τόσο σκληρά τους χαμηλού εισοδήματος πολίτες του και να αφήνει στο φορολογικό απηρόβλητο τις  τις  προκλητικές δαπάνες των οικονομικά ισχυρών. Επιτέλους πρέπει να καταπολεμηθεί η άδικη κατανομή του εισοδήματος που προκαλεί την φτώχεια των πολλών και τον υπερπλουτισμό των ολίγων.

Η Ελλάδα από χρόνια βρίσκεται σε άσχημη οικονομική κατασταση , όχι συνέπεια της τωρινής οικονομικής κρίσης ,αλλά λόγω της κακής διαχείρησης των οικονομικών της πόρων και της άνισης κατανομής του παραγόμενου εισοδήματος. Η παραπάνω πρόταση ας θεωρηθεί μια ελάχιστη συμβολή στον διάλογο για τη φορολογικη μεταρρύθμιση.