ΑΝΤΩΝΗΣ ΝΑΞΑΚΗΣ: «ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ»

Ο Έλληνας που έφερε τον Οτσαλάν στην Ελλάδα το 1999 μιλά αποκλειστικά στον «Ε.Κ.»
> συνέντευξη στον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο
Με τον άνθρωπο που συνδέθηκε όσο κανένας άλλος Έλληνας με τον Κούρδο ηγέτη Αμπντουλλάχ Οτσαλάν έχει σήμερα την τιμή να συνομιλήσει ο "Ελεύθερος Κόσμο". Ο απόστρατος πλοίαρχος κ. Αντώνης Ναξάκης ήταν αυτός που έφερε στην χώρα μας το 1999 τον Ηγέτη του PKK για να τον σώσει από το στόμα των Τούρκων. Τελικά οι λανθασμένοι χειρισμοί του τότε υπουργού εξωτερικών Θόδωρου Πάγκαλου και η εγκληματική υποτέλεια του φοβισμένου Πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη προσέφεραν τον Οτσαλάν στο πιάτο των Τούρκων, μετά από μία δραματική και τραγελαφική περιπλάνηση στην Κένυα. Ο κ. Ναξάκης εξηγεί με λεπτομέρειες στον "Ε.Κ." πώς κατάφεραν σιγά - σιγά οι νεοταξίτες εξουσιαστές να κάνουν τους Έλληνες παντελώς αδιάφορους για τα εθνικά μας θέματα...
Πριν λίγες ημέρες έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του Σ. Καλεντερίδη για την υπόθεση Οτσαλάν. Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σας για το βιβλίο, μιας και χωρίς εσάς που φέρατε τον Οτσαλάν στην Ελλάδα, δεν θα είχε αντικείμενο υπάρξεως αυτό το βιβλίο!
Σας ευχαριστώ κύριε Ζαφειρόπουλε για την ευκαιρία που μου δίνετε να μιλήσω για το βιβλίο. Για ένα βιβλίο το οποίο έπρεπε να βγει, και έπρεπε να βγει αρκετά πιο νωρίς για να ξεκαθαρίσει ορισμένα πράγματα. Όντως όπως λέτε και εσείς, αν δεν είχε έλθει ο Οτσαλάν στην Ελλάδα το βιβλίο δεν θα είχε βγει και ίσως, αν αρχίσουμε τις υποθέσεις, θα είχε γίνει κάτι καλύτερο ή κάτι χειρότερο. Θα μου πείτε χειρότερο δεν υπάρχει, από αυτό που συνέβη. Εν πάση περιπτώσει, έγινε ό,τι έγινε, τελικά έγινε έγινε μια φοβερή προσπάθεια συγκάλυψης από όλους τους χώρους, μιλώντας για ολέθρια σφάλματα, για εγκληματικά σφάλματα, για πανικό, για οτιδήποτε. Η απάντηση είναι πολύ απλή για όλα αυτά. Κανένας πανικός, κανένα ολέθριο σφάλμα. Ένα σχέδιο από την αρχή, για την μεθόδευση, μέσω της Ελλάδος, της παράδοσης του ηγέτη των Κούρδων στους Τούρκους. Είναι μια πραγματικά τραγική στιγμή, που θυμίζει την παράδοση του Ρήγα Φεραίου, θυμίζει τις Θερμοπύλες, τους εφιάλτες, τους Πήλιους Γούσηδες και τώρα μπήκανε μαζί στον ίδιο κατάλογο και οι κύριοι Σημίτηδες. Ήταν μια μεθοδευμένη κίνηση, την οποία απλώς την καθυστέρησε και εν πολλοίς έστω και χωρίς αποτέλεσμα, την αποκάλυψε ένας γενναίος εν ενεργεία Έλληνας αξιωματικός. Γιατί λέω εν ενεργεία Έλληνας αξιωματικός; Γιατί σύμφωνα με το σύνδρομο της μεταπολίτευσης, πλέον, και την αλαλία όλων και την αποδόμηση της φήμης των Ελλήνων αξιωματικών, ένας αξιωματικός, όπως έκαναν στην ΕΥΠ και στο υπουργείο Δημόσιας τάξης, έπρεπε να εκτελέσει αυτές τις προδοτικές διαταγές. Μην ξεχνάμε ότι, παρόλο που λέγεται πως δεν υποστέλλεται ποτέ η Ελληνική σημαία από χώρο Ελληνικό, είναι εσχάτη προδοσία, η ελληνική σημαία υπεστάλη από τα Ίμια από Έλληνα αξιωματικό. Βέβαια με δάκρυα στα μάτια, υποχρεώθηκαν να πάρουν την σημαία, πλην όμως η σημαία υπεστάλη. Αυτή την στιγμή, ο τότε εν ενεργεία ταγματάρχης Σάββας Καλεντερίδης, έστω την τελευταία στιγμή, όταν αντελήφθη το μέγεθος της προδοσίας, αντέδρασε όσο μπορούσε, η αντίδραση του βέβαια, δεν αλλοίωσε το αποτέλεσμα, αλλά μόνο το καθυστέρησε και το αποκάλυψε, όσο μπορούσε, για να λάβουμε υπ' όψιν μας πώς έχει αυτή η κατάσταση. Μία κατάσταση που ήδη φτάνουμε σε ένα σημείο από τότε μέχρι τώρα που έχουν περάσει οκτώ χρόνια, που πλέον αμφισβητείται η δική μας ύπαρξη. Κάτι το βιβλίο Ιστορίας, κάτι άλλα πράγματα που συζητούνται. Και ήδη αυτή την στιγμή δεν μιλάμε για Ίμια, δεν μιλάμε για Οτσαλάν, μιλάμε για ¶η Στράτη.
Ο φιλέλλην Οτσαλάν και το σύνδρομο του γραικύλου
Αυτές οι αλήθειες άργησαν να ειπωθούν δημόσια ή έστω και τώρα είναι ακόμα καιρός ώστε επιτέλους να μαθευτεί η αλήθεια για την παράδοση Οτσαλάν;
Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό, έστω και καθυστερημένα, αν μη τι άλλο, δίνει πιο κουράγιο, να το διαβάσουν όλοι εν ενεργεία αξιωματικοί, να πάρουν ένα παράδειγμα για να σταματήσει αυτή η παθητική στάση όλου του κόσμου σε όλα αυτά τα ανθελληνικά σχέδια. Ο Οτσαλάν, ένας Κούρδος ηγέτης, ο οποίος είναι πραγματικά ο δημιουργός ενός λαού από το μηδέν. Μην ξεχνάμε όπως πιθανώς να σας είχα ενημερώσει άλλοτε, πως ο Οτσαλάν κατάφερε ανθρώπους οι οποίοι το 74 πολεμούσαν στην πρώτη γραμμή του Αττίλα, ως δυνάμεις εισβολής, να καταλάβουν πως δεν είναι Τούρκοι και να βγουν στο βουνό να πολεμήσουν τους Τούρκους. Ήταν αυτοί που μας αποκάλυψαν για τις δολοφονίες των αιχμαλώτων πολέμου της Εθνικής Φρουράς. Τις οποίες βέβαια εμείς, για να μην τα χαλάσουμε με τους Τούρκους, τις καλύψαμε.
Έχετε ακούσει κάτι για τις φήμες περί δηλητηριάσεως Οτσαλάν και θέλω να σας ρωτήσω για τον αν οι εξελίξεις στο Κουρδικό μπορούν να επηρεάσουν τις ελληνοτουκικές σχέσεις και την ισορροπία δυνάμεων;
Τώρα ο Οτσαλάν βρίσκεται στα χέρια της Τουρκίας, το Κουρδικό έχει αλλάξει πλέον αντιμετώπιση από την Υπερδύναμη, ήδη συζητείται η δημιουργία ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, το οποίο θα περιλαμβάνει κομμάτια και από το Ιράν και από την Τουρκία,, το οποίο το ζητάνε οι Αμερικάνοι. Να φανταστείτε ότι αυτή την στιγμή, το μοναδικό φιλοαμερικανικό σημείο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, είναι το Νότιο Κουρδιστάν, ή Βόρειο Ιράκ, το οποίο ουσιαστικά είναι de facto ένα ανεξάρτητο Κουρδικό κράτος, το οποίο έχει δικό του Στρατό, δική του Αστυνομία τα οποία εκπαιδεύουν Αμερικάνοι και Ισραηλινοί εμπειρογνώμονες. Αντιλαμβάνεσθε τι εννοούμε με την λέξη εμπειρογνώμονες που βρίσκονται στην περιοχή. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες. Από ένα λοιπόν, χώρο όπου Ισραηλινοί και Αμερικανοί εμπειρογνώμονες είναι παρόντες, μπαίνουν στην Τουρκία αντάρτικες ένοπλες δυνάμεις, δρουν στην Τουρκία ένοπλοι και επιστρέφουν πίσω, ένοπλοι. Παραπονείται η Τουρκία στις ΗΠΑ και πλέον απαγορεύουν οι ΗΠΑ ρητά, κάθε απόπειρα εισβολής όπως παλιά γινόταν. Αυτό σημαίνει μια αλλαγή πολιτικής όσον αφορά το Κουρδικό, το οποίο αν δημιουργηθεί επιτέλους το Κουρδικό κράτος, αν εμφανιστεί ο Οτσαλάν και ζήσει, γιατί αυτή την στιγμή κυκλοφορούν φήμες, εν μέρει επιβεβαιωμένες ότι γίνεται μια προσπάθεια δηλητηρίασης του, εξαφάνισής του από τους Τούρκους, για να μην έχουνε πλέον ένα δεύτερο Μαντέλα στην περιοχή. Βέβαια η Ελλάδα θα παραμείνει πάλι η Ελλάδα του Σημίτη, η Ελλάδα των Γραικύλων, η Ελλάδα των ανθρώπων που υποχωρούν στα πάντα. Το κατεστημένο της Τουρκίας, το οποίο απειλεί την Ελλάδα και η Ελλάδα υποχωρεί. Ο Οτσαλάν μας έλεγε κάποτε: "Μην τους φοβάστε, σας μπλοφάρουν." Εμείς τίποτε. Έχουμε από το 1922 και μετά το σύνδρομο της ήττας, το σύνδρομο του Γραικύλου. Λυπάμαι πραγματικά που ήταν η δική μου γενιά, αυτή που ουσιαστικά υλοποίησε αυτά τα υποχωρητικά σχέδια και φοβάμαι κ. Ζαφειρόπουλε για την δική σας γενιά, για το τι θα αντιμετωπίσετε.
Οι λίγοι που αντιδρούν θεωρούνται γραφικοί
Έχουμε μια συνέχεια εθνικών υποχωρήσεων, Κύπρος 1974, Ίμια 1996, παράδοση Οτσαλάν, Αή Στράτης 2007. Το εθνικό ξεπούλημα συνεχίζεται. Μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε; Πόσο πιο πολύ μπορούμε να υποχωρήσουμε.
Θα συνεχίσουμε, διότι υπάρχει μια συνέχεια σε αυτές τις υποχωρήσεις που γίνονται βήμα -βήμα. Κατεβαίνουμε σκαλοπάτι - σκαλοπάτι αυτή την σκάλα του αίσχους. Το '65 που βρισκόμουν στην Κερύνεια, αν έλεγες σε ένα Κερυνειώτη ότι σε δέκα χρόνια η Κερύνεια θα ήταν 100% Τούρκικη, αν λάβετε υπ' όψιν σας ότι δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος στην Κερύνεια ποτέ, θα γέλαγε. Η Κερύνεια ήταν μια πόλις 100% Ελληνική και στην γενιά την δική μου έγινε 100% Τούρκικη. Και εμείς καθόμαστε και συζητάμε τι έγινε, συζητάμε για την αναγνώριση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων και όλα αυτά. Επομένως, σβήνει ο χαμός της Κερύνειας, ή της Αμμοχώστου. Έτσι μπορεί να σβήσει η Θράκη, ή ο ¶η - Στράτης, όπως έσβησαν και τα Ίμια. Συζητάει κανείς σήμερα για τα Ίμια; Πάνε τα Ίμια. Γράφουν ορισμένοι άνθρωποι, εμφανίζονται στα κανάλια, τους λένε γραφικούς, τους ρίχνονται τα ΜΜΕ μαζί με τους διάφορους πολιτικούς. Κάποιοι πολιτικοί, από ένα χώρο, οι οποίοι υποστηρίζουν έως ένα σημείο κάποια εθνικά θέματα, και την διαμαρτυρία σε αυτή την εθνική υποτέλεια, δυστυχώς το κάνουν με πολύ χαμηλούς τόνους.
Μιλώντας για υποχωρήσεις, μήπως πρέπει να αναζητήσουμε ευθύνες και στην ανυπαρξία ενός πατριωτικού χώρου - μετώπου στην πολιτική ζωή της χώρας; Γιατί οι άνθρωποι και οι πολιτικοί οργανισμοί που σκέφτονται εθνικά δεν μπορούν να συντονίσουν τις κινήσεις τους, απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο;
Εδώ περνάμε σε άλλο θέμα. Θα φτάσουμε στην κατάσταση η οποία επικρατεί στην Ελλάδα από το 1974 και μετά. Όποιος φθάνει να μιλάει είτε για το βιβλίο της ΣΤ δημοτικού, το οποίο προσπαθεί να αφελληνίσει τον νεαρό και την νεαρή Ελληνίδα στην τρυφερή ηλικία των δώδεκα ετών, στην εποχή δηλαδή που το παιδί αρχίζει και σκέπτεται. Δεν είναι τυχαίο, αυτό το βιβλίο της ιστορίας που μπήκε στην έκτη δημοτικού. Η έκτη δημοτικού είναι κλειδί. Εκεί πλέον έχεις τις πρώτες σου εμπειρίες, αρχίζει και σε επηρεάζει το περιβάλλον. Έρχεται λοιπόν το βιβλίο, να χτυπήσει τα βασικότερα ζητήματα ως προς την ύπαρξη του Έθνους μας. Δυστυχώς οι διάφοροι άνθρωποι, οι οποίοι κινούνται, περιορίζονται σε κάποιους γραφικούς καθηγητάς. Μπορώ να πω και ονόματα. Τι δουλειά μπορεί να έχει μέσα σε ένα χώρο, όπου ουσιαστικά εδρεύουν όλα τα σενάρια της υποτέλειας, είτε ο Νεοκλής Σαρρής, είτε ο κύριος Γιαλουρίδης; Μήπως τους χρησιμοποιούν σαν βιτρίνα για να συνεχίζουν; Γιατί αυτοί οι άνθρωποι λένε συνέχεια τα ίδια και τα ίδια. Θυμάμαι τον Νεοκλή Σαρρή πριν από δεκαεννιά χρόνια να λέει τα ίδια πράγματα. Θυμάμαι τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη να λέει τα ίδια πράγματα. Θυμάμαι τον Θέμο τον Στοφορόπουλο να λέει τα ίδια πράγματα. Θυμάμαι τον Γιώργο τον Καραμπελιά το 1988, που πράγματι κάναμε μια πρωτότυπη κίνηση, ενώσαμε σε διαδήλωση εναντίον του Οζάλ όλους τους λαούς στην Αθήνα, οι οποίοι είχαν υποστεί γενοκτονία από τους Τούρκους. Κάναμε για να χρησιμοποιήσω μια λέξη μαρξιστικού περιεχομένου, την Διεθνή των λαών που έχουν υποστεί γενοκτονία από τους Τούρκους. Και ανησυχήσανε όλες οι υπηρεσίες, μυστικές και μη όταν είδαν ξαφνικά Αρμένιους και Τούρκους να διαδηλώνουν μαζί, δεδομένου του μίσους μεταξύ Αρμενίων και Κούρδων που το υποθάλπει η Τουρκία, με την γενοκτονία των Αρμενίων. Δυστυχώς οι ίδιοι άνθρωποι παραμένουν και τώρα. Πέρασαν τόσα χρόνια και βλέπουμε τα ίδια πρόσωπα, γερασμένα κατά μια γενιά, ασπρομάλληδες πλέον, να λένε τα ίδια πράγματα και να μην γίνεται τίποτε. Σκέπτομαι λοιπόν, μήπως είναι μέρος ενός σχεδίου; Να υπάρχει ένας αντίλογος ο οποίος να μην οδηγεί πουθενά; Ένα ελεγχόμενο ξέσπασμα το οποίο κάθε λίγο θα μειώνεται, είτε από φυσικούς θανάτους, είτε από την βαρεμάρα των υπολοίπων;
Κινήθηκε ο Τάσσος ο Παπαδόπουλος και έκανε κάτι! Τον υπονομεύουν συνέχεια. Προσπάθησε εδώ η κυβέρνηση με το θέμα του αγωγού, να απομακρυνθούμε από την Αμερικάνικη κυβέρνηση και να χαράξουμε μια ανεξάρτητη πολιτική, την οποία σημειωτέον η Τουρκία την έχει εδώ και χρόνια. Ας σκεφτούμε ότι ό,τι κάνουμε αυτήν την στιγμή είναι πράξεις αδυναμίας. Ποια είναι η αντίδρασή μας σε αυτό το βιβλίο, το οποίο διδάσκεται και θα δημιουργήσει μια νέα γενιά ανθρώπων που θα αγνοούν τα πάντα;
Υπάρχει μια δικτατορία αριστερών δημοσιογράφων
Με την υπόθεση του βιβλίου ιστορίας της Στ Δημοτικού, βλέπουμε μια αντίδραση και συγκερασμό απόψεων από διαφορετικούς "χώρους". Ο Ιός της Ε "ανακάλυψε" μια κοινή πολεμική κατά του βιβλίου από χώρους τόσο της αριστεράς όσο και της δεξιάς. Αυτοί οι χώροι όμως, έχουν ανακαλύψει την ευκαιρία για ένα κοινό σημείο εθνικής δράσης;
Κύριε Ζαφειρόπουλε, αυτό είναι το ζητούμενο. Εδώ πρέπει να σταματήσουν οι παλιές διαφοροποιήσεις. Το παρελθόν είναι παρελθόν. Βρισκόμαστε στο 2007. Βρισκόμαστε εμπρός στον κίνδυνο της αφελληνοποίησης. Τελικό στάδιο. Θα πρέπει, οπωσδήποτε, με κάποιες ενέργειες δυναμικές με κάποιες πιθανόν ένθεν και κείθεν υποχωρήσεις, θα έλεγα, και όχι με παλαιά δόγματα, διότι αυτή την στιγμή δεν υπάρχει κάποιο κράτος ακραία δεξιό, πέστε το φασιστικό, πέστε το ναζιστικό, όπως δεν υπάρχει και κάποιο κομμουνιστικό. Ας μην πιστεύουμε ότι η Κίνα είναι κομμουνιστική, η οποία οδεύει με έναν καλπάζοντα καπιταλισμό, με το χρηματιστήριο της Σαγκάης να κινεί όλη την άπω Ανατολή. Εντάξει παρέμεινε ένα ιστορικό κομμάτι του παλαιού κομμουνισμού η Β. Κορέα ή Κούβα.. Εδώ ο Πούτιν ήταν ανώτατο στέλεχος της KGB. Για να είσαι ανώτατο στέλεχος στην KGB δεν πρέπει να είσαι μέλος του κομμουνιστικού κόμματος; Ο Πούτιν αυτή την στιγμή ήλθε εδώ και λόγω της Σαρακοστής έφαγε νηστίσιμα. Προσέξτε, είναι σημειολογικό. Έχουν αλλάξει τα πράγματα τελείως. Έτσι δεν υπάρχει φασισμός ή ναζισμός, με την ιστορική τους έννοια, όπως υπήρχε στο μεσοπόλεμο.
Αυτοί είναι διαχωρισμοί του παρελθόντος. Αυτή η περίοδος έχει λήξει. ¶λλος είναι ο κίνδυνος τώρα. Υπάρχει ένα εθνικό κράτος το οποίο κινδυνεύει να απορροφηθεί και ναγίνει, αν δεν έχει γίνει ήδη προτεκτοράτο της Τουρκίας. Πώς μπορούμε να ενωθούμε και να διαδηλώσουμε κανονικά, χωρίς να μας πούνε γραφικούς, για να καταργήσουμε αυτό το βιβλίο, το οποίο η ίδια η υπουργός Παιδείας το προχωράει. Η ίδια υπουργός η οποία από παλιά ήταν υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας κράτους, υπέρ του πολιτικού γάμου και για πολλά άλλα πράγματα σε έναν χώρο στον οποίο βρίσκονται μόνο ορισμένοι ψευτοδιαννοούμενοι, περίεργοι της αριστεράς.
Εσείς κύριε Ναξάκη θα βλέπατε ποτέ ένα πατριωτικό μέτωπο στο οποίο θα μπορούσαν να συνυπάρχουν ας πούμε, Καρατζαφέρης και Παπαθεμελής, Καραμπελιάς και Ελεύθερος Κόσμος για παράδειγμα; Πιστεύετε ότι είναι επιθυμητό; Είναι εφικτό;
Επιθυμητό σε πάρα πολύ κόσμο είναι, αλλά μην ξεχνάμε αυτή την στιγμή, την ευμάρεια της μέσης τάξης, η οποία κάθεται σπίτι της και λέει να γιατί δεν προχωράει τίποτε. Είδες τι κάνανε στον έναν, τι κάνανε στον άλλον. Εγώ αυτή την στιγμή βλέπω όμως ότι Παπαθεμελής και Καρατζαφέρης κατεβαίνουνε στις εκλογές χώρια. Βλέπω ότι Καραμπελιάς και Ελεύθερος Κόσμος λένε τα ίδια πράγματα, αλλά δεν μπορούν, δεν θέλουν να συνυπάρξουν. Έχει βγει ένα καινούριο περιοδικό τώρα, προχωράει, λέει και αυτό τα ίδια πράγματα. Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή, να βρεθεί αυτός ο λεγόμενος, κοινός διαμετρικός τόπος, όλων αυτών των ανθρώπων. Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή, αφήνοντας τις ταμπέλες, όλες, να δημιουργηθεί ένα χώρος πατριωτικός, εθνικός, από νέους ανθρώπους. Φανταστείτε ότι έχουμε φτάσει σε σημείο να εφευρίσκουμε νέες λέξεις γιατί φοβόμαστε να πούμε κάποιες λέξεις. Έχει εφευρεθεί το εθνιστής, γιατί φοβόμαστε την λέξη εθνικιστής... Θα πρέπει να είναι ένας νέος χώρος, πατριωτικός, εθνικός, στον οποίο θα μπούνε νέοι άνθρωποι. Και ο Παπαθεμελής, μας είπε αυτά που έπρεπε να πει,, και ο Καρατζαφέρης και ο Καραμπελιάς, αλλά είναι οι άνθρωποι οι οποίοι έζησαν την προηγούμενη κατάσταση. Έχουν βιώματα του 60, του 70 την εποχή της επταετίας, μετά όλα αυτά τα πράγματα. Θα πρέπει αυτή την στιγμή, να βγούνε μπροστά νέοι άνθρωποι. Νέοι άνθρωποι από αυτούς τους χώρους. Και για να γίνει αυτό το πράγμα, θα πρέπει να δοθούν παραδείγματα, κινητοποιήσεις. Ο λαός κατά ένα μεγάλο ποσοστό είναι έξαλλος με αυτό το βιβλίο. Αλλά δεν το εκφράζει, διότι αυτή την στιγμή, υπάρχει μια δικτατορία. Μια δικτατορία από τα ΜΜΕ. Να μιλήσουμε με ονόματα. Δελτίο Ειδήσεων του ALPHA. Κακαουνάκης στο παράθυρο. Πέρασε γενεές δεκατέσσερεις, τον υφυπουργό άμυνας, τον Μιχαλολιάκο. Βγαίνει να του απαντήσει ο Μιχαλολιάκος του μιλάει στον πληθυντικό, κύριε Κακαουνάκη, του λέει ο άλλος "Καλά, καλά σε ξέρω, έλα μη πολυμιλάς", του μιλάει με ύφος. Αν μου μίλαγε έμενα έτσι, θα του έλεγα, σε ποιόν μιλάς έτσι; Δεν ξέρω τι γίνεται, τους κρατάει από κάπου, τι γίνεται τελικά; Είναι όπως λέγανε παλιά, "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών", σήμερα λέμε "Ελλάς Ελλήνων δημοσιογράφων". Αυτή την στιγμή υπάρχει μια τέτοια άγρια πίεση, που φοβάται ο οποιοσδήποτε. Οι πολιτικοί φοβούνται τους δημοσιογράφους και δεν μιλάνε. Θυμάμαι στο δελτίο του ALPHA τον Χατζηνικολάου που έκλεινε εν ψυχρώ δύο υπουργούς. Το ίδιο κάνουν όλοι οι δημοσιογράφοι. Βγάζουν στο παράθυρο τον πολιτικό και μόλις πάει να πει κάτι τον κλείνουν. Δεν γίνεται έτσι...
Ευχαριστούμε πολύ κύριε πλοίαρχε για όσα μας είπατε
Κι εγώ σας ευχαριστώ

πηγή