Η επισήμανση του πρώην υπουργου οικονομίας και οικονομικών κ.Γιώργου Αλογοσκούφη ότι: <<Η κρίση δεν πρέπει να μας οδηγήσει σε επιλογές και πειραματισμούς που απέτυχαν στο παρελθ'ον και καταδίκασαν την Ελλάδα σε μια εικοσαετία οικονομικής απόκλισης>> και ότι<<έχουμε υποχρέωση να συνεχίσουμε την προσπάθεια για την δημιουργία των κατάλληλων πολιτικών προυποθέσεων, απέναντι στίς δυνάμεις του κρατισμού και του λα'ι'κισμού>>υπενθύμισε τους παράγοντες που έχουν συμβάλλει στη συνέχιση τουοικονομικοού και κοινωνικού δράματος της χώρας μας τα τεέυταία τριάντα χρόνια. Τους παράγοντες αυτούς απαρίθμησε με το ονομά τους ο πρώην υπουργός και οιοικονομικών κ. Γεράσιμος Αρσένης κατά την παρουσίαση του βιβλίου του γράφοντος<<Ημεγάλη φούσκα της οικονομίας1981-2001>> μαζί με τον πρώην πρωθυπουργο κ. Κωσταντίνο Μητσοτάκη, τον τότε πρόεδρο του Συνασπισμού κ. Κωσταντόπουλο και τον πρώην υπουργό κ. Παναγιωτόπουλο. Κατά την παρουσίαση αυτή ο κ Αρσένης υπογράμμισε οτι<<πίσω απο το πολιτικό δράμα και απο τις οικονομικές εξελίξεις κρύβεται μια βασική αντιπαράθεση της παραδοσιακής κολτούρας, η οποία δεν θέλει ανοιχτούς ορίζοντες, φοβάται το καινούργιο, θ΄ελει το κεκτημένο και την προστασία του κράτους, και της μεταρρυθμιστικής κολτούρας,η οποία είναι οι κοινωνικές δυνάμεις που έχουν αποδεχθεί ότι ο τόπος πρέπει να αλλάξει>>/Εννοείταιότι αυτό τομ πολιτικό δράμα συνεχίστηκε μετά την γνωστή παγκόσμια οικονομική αναταραχή, για τους ακόλουθους λόγους που σκιαγράφησε έντονα ο κ. Αρσένης:
Πρώτον, οι παραχωρημένες δυνάμεις αντιστάθηκαν κατα κάποιο τρόπο και αντιστέκονται σε βασικές δομικές αλλαγές της οικονομίας και της κοινωνίας.Και αυτές οι δυνάμειςδεν βρίσκοντι μόνο σε ένα κόμμα, βρίσκονατι σε όλα τα κόμματα, απο την Δέξια μέχρι την Αριστερά.
δεύτερον, η μάχη μέσα στα κόμματα ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις και στην άλλη κουλτούρα, τη μεταρρυθμιστική,διακρίνει το δράμα της πορείας της οικονομίας . Η κουλτουρα η μεταρρυθμιστική είναι οι κοινωνίκες δυνάμεις οι οποίες έχουναποδειχθεί ότι ο τόπος αυτός έπρεπε να αλλάξει και πρέπει να αλλάξει.
Οτι πρέπει η οικονομία να μπει σε μία άλλη βάση, σε βάση ανταγωνιστική.ότι πρέπει η κοινωνία να αναπτυχθεί ποιοτικά, ότι πρέπει να υπάρρξει μια βαθύτερη δημοκρατία με κοινωνική αλληλεγγύη και για να γίνουν αυτά έπρεπε να αλλάξουν οι δομές, άρα να αλλάξουν και οι κοινωνικές καιοι οικονομικές ισορροποίες πολύ ριζικά
Τρίτον, οι δυνάμεις της μεταρρύθμησης ήρθαν σε σύγκρουση συνεχώς απο το 1981 μέχρι σήμερα με τις δυνάμεις αυτές παρωχημένες ή την παραδοσιακή δύναμη της μη μεταρρύθμισης.
Οι δυνάμεις της παραδοσιακής κολτούρας έδειξαν ότι η πολιτική τους δύναμη πριν απο το 1981 με την εμφάνιση του λεγόμενου πολιτικού κόστους και τις μεγάλες παροχές που έγιναν επί κυβερνήσεως Ράλλη.
Οι δυνάμεις αυτές φλανηκαν ακόμα πιο δυνατές μετά τον Οκτώβρη του 1981 μέχρι τον Ιούλιο του 1982, όπου κυριάρχησε η αναδιανεμιτική πολιτική και κυριάρχησε ουιαστικά η κουλτούρα της αποζημιωτικής δικαιωσύνης, δηλαδήνα αποζημιωθούνοι λαικές μάζεςοι οποίες είχαν αδικήθει στο παρελθόν.
Υποχώρησε αυτή η δύναμη στις δυνάμεις της μεταρρύθμισης το διάστημα 1985-1989, καταργώντας το σταθεροποιητικό πρόγραμμα του Σημίτη, επανεμφανίστηκαν γύρω στο 19990-1991, υποχώρησαν πάλι επι Μάνου και μετά το 1993 έχουμε ένα ενδιαφέροντα συμβιβασμό αυτών των δυνάμεων με τις μεταρρυθμίσεις και τον εκσυχρονισμό της χώρας.
Τέταρτον, ο κοινωνικός και ο πολιτικός συμβιβασμός που έγινε στη συνέχεια μας οδήγησε μεν στην ονομαστική συγκλιση, αλλά μας άφησε πίσω στην πραγματική σύγκλιση, διότι η πραγματική σύγκλιση χρειάζεταιβαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις, οπού ακόμα η παραδοσιακή κουλτούρα, πολιτιστική κουλτούρα, δεν μας αφήνει να προχωρήσουμε χωρίς εμπόδια. Μας αρέσει να μπαλώνουμε τα πράγματα, μας αρέσει ο ανώδυνος τοκετός, αλλά θα πρέπει να καταλάβουμε ότι πρέπει να γίνουν βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις για να κερδίσουμε το στοίχημα της ανταγωνιστικότητας.
Και το δράμα συνεχίζεται..............
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου