Στο Κόσοβο, όπου η όποια αναφορά σε στρατιωτική παρουσία είναι συνδεδεμένη, συχνά, με αρνητικά φορτισμένες ειδήσεις από την περιοχή, υπάρχουν κάποιοι στρατιώτες, που για μια 13χρονη Αλβανίδα του Κοσόβου είναι οι "φύλακες άγγελοί" της. Ο λόγος για το προσωπικό της Ελληνικής Δύναμης Κοσόβου (ΕΛΔΥΚΟ-2) του στρατοπέδου "Ρήγας Φεραίος", στο Φεριζάι/Ουρόσεβατς (σ.σ. η πρώτη είναι η αλβανική και η δεύτερη η σερβική ονομασία της πόλης).Η 13χρονη, πριν από μερικά χρόνια και προτού καλά-καλά κάνει τα πρώτα της σχολικά βήματα, γνώρισε το "σκληρό πρόσωπο" της ζωής, όταν χτυπήθηκε από τον καρκίνο. Τον πόνο της ίδιας και της οικογένειάς της προσπάθησαν ν' απαλύνουν οι άνθρωποι, που στελέχωναν τον καιρό εκείνο την Ελληνική Δύναμη Κοσόβου και με πρωτοβουλία του τότε διοικητή της, η μικρή διακομίστηκε στην Ελλάδα και χειρουργήθηκε. Μάλιστα, για να μπορέσουν οι γιατροί να την κρατήσουν στη ζωή χρειάστηκε να της ακρωτηριάσουν το ένα της πόδι.
Tο νοσοκομείο έγινε για τα επόμενα δύο χρόνια το … σπίτι της, οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό η δεύτερη "οικογένειά" της. Εκεί, έμαθε ελληνικά κι εκεί μετρούσε τις στιγμές έως ότου μπορέσει να επιστρέψει στην οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους της.
Πριν από μερικούς μήνες, ο καρκίνος της χτύπησε την "πόρτα" για ακόμη μια φορά, με μετάσταση στο κεφάλι. Και πάλι, η ΕΛΔΥΚΟ-2, που δεν έλειψε ποτέ όλο αυτό το διάστημα από το πλευρό της, άγρυπνος προστάτης της, ήταν εκεί για να της παράσχει κάθε δυνατή βοήθεια. Η μικρή μεταφέρθηκε για νέα θεραπεία στην Ελλάδα, απ΄ όπου κι επέστρεψε λίγο αργότερα.
Η θεραπεία της δαπανηρή και τα οικονομικά της οικογένειας πενιχρά. Γι' αυτό και η ΕΛΔΥΚΟ-2 έχει φροντίσει να καλύπτει τα φάρμακα που χρειάζεται καθημερινά καθώς και το κόστος των απαιτούμενων εξετάσεων, σε συνεργασία με το θεράποντα γιατρό στην Ελλάδα.
Δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγε κάποιος πως τη μικρή, που η μοίρα της έπαιξε



