Η κυβέρνηση Παπανδρέου μεθοδεύει την παραίτησή της;

Σανίδα σωτηρίας για τον Γιώργο η συγκυβέρνηση με τον Αντώνη

Η μόνη λογική εξήγηση μέσα στον πλήρη παραλογισμό του πρόσφατου υπουργικού συμβουλίου, είναι πως ο Γιώργος Παπανδρέου αποφάσισε να κλείσει πρόωρα τον κύκλο του ως πρωθυπουργός της χώρας, μη δυνάμενος να αντιμετωπίσει τις κατακλυσμιαίες αρνητικές εξελίξεις τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό της Ελλάδας. Ο πρωθυπουργός, αντιλαμβανόμενος το μέγεθος των τραγικών προσωπικών του επιλογών, συναισθανόμενος πως τελικά χρησιμοποιείται από έξωθεν παράγοντες που έχουν στοχοποιήσει τη χώρα -προς παραδειγματισμό απέναντι σε όλα τα άλλα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης-, αποφάσισε να τολμήσει το αδιανόητο: την πολιτική αυτοχειρία!!! Έτσι, συνοδευόμενος από την τραγική φιγούρα του αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου -ο οποίος εισήλθε αίφνης στην πολιτική ζωή συμπαρατασσόμενος τις σκληρές αποφάσεις έναντι του “ποιμνίου” του- και συνεπικουρούμενος από ένα συνοθύλλευμα τραγικών πολιτικών προσώπων που το πολιτικό τους γίγνεσθαι επιθυμεί την επιβολή των νεοταξικών σχεδίων και την σμίκρυνση της χώρας μας, αποφάσισε να δώσει την εκκίνηση του τερματισμού της σύντομης διακυβέρνησης της χώρας... Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τις συντονισμένες προκλητικές επιθέσεις οικονομικών οίκων (που ελάχιστη απόσταση απέχουν από τους σύγχρονους οίκους ανοχής) κατά της εθνικής οικονομίας... Αδυνατώντας να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να ανακόψει την προκλητική τουρκική πολιτική στο Αιγαίο και στην Θράκη (οι συνεχείς και ποιοτικά αναβαθμισμένες παραβιάσεις και παραβάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από οπλισμένα τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη, αλλά και οι συνεχείς αναφορές της Άγκυρας περί τούρκων της Θράκης που δυναμιτίζουν επικίνδυνα την ατμόσφαιρα στην ελληνική αυτή ακριτική περιοχή... Αδυνατώντας να επιβάλει και να εφαρμόσει μία πολιτική ασφάλειας των πολιτών (η ολοένα αυξανόμενη εγκληματικότητα καταδείχτηκε και από τον καθ' ύλην αρμόδιο υπουργό κ. Χρυσοχοΐδη)... Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τον κόλαφο της ανεργίας και της οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης στην οποία μαθηματικά οδηγείται μεγάλο μέρος του πληθυσμού της χώρας (οι δείκτες της ανεργίας συνεχίζουν να είναι επίπλαστοι και γνωστό τοις πάσι είναι πως η πραγματική ανεργία αυτή τη στιγμή ξεπερνά το ποσοστό του 25% και αυξάνεται συνεχώς, ενώ οι μισθοί των ήδη εργαζομένων ουσιαστικά μειώνονται τραγικά λόγω της συνεχούς και ασταμάτητης αύξησης των βασικών καταναλωτικών αγαθών λόγω κυβερνητικής αδυναμίας ελέγχου στην αγορά τιμών των αγαθών)... Αδυνατώντας να δημιουργήσει την βάση για μία εθνική στρατηγική πολιτική που θα αποβλέπει σε ανάκτηση του χαμένου εδάφους για θέματα όπως το Κυπριακό, η ονομασία της ΠΓΔΜ, ενεργειακή πολιτική και αγωγοί ενέργειας... Αδυνατώντας να αντιμετωπίσει τις προεκλογικές του υποσχέσεις που αποδείχτηκαν όχι απλώς φρούδες, αλλά ξεδιάντροπα εγνωσμένα ψεύδη που μετατρέπονται σε πολιτική ταφόπλακα για τον ίδιο αλλά και για το κόμμα του ΠΑΣΟΚ... Ο κύριος Παπανδρέου αποφάσισε να δώσει το σήμα εκκίνησης κατάρρευσης της σύντομης διακυβέρνησής του, προωθώντας ένα νομοσχέδιο που τον τοποθετεί σε ευθεία αντιπαράθεση με τους Έλληνες πολίτες. Ελπίδα του έλληνα πρωθυπουργού είναι, πλέον, η δημιουργία ενός κύματος αντίδρασης, ικανού να ρίξει την κυβέρνησή του. Το αμέσως επόμενο πολιτικό βήμα του κυρίου Παπανδρέου θα είναι η πρόταση συγκυβέρνησης προς τη Νέα Δημοκρατία προκειμένου να επιμεριστεί τα βάρη και τις ευθύνες που σήμερα αδυνατεί να αντιμετωπίσει. Ο κύριος Παπανδρέου, ευελπιστεί σε γενικευμένη λαϊκή αντίδραση, προκειμένου να αποκτήσει άλλοθι για μία σειρά πολιτικών κινήσεων που ίσως να του επιστρέψουν το γόητρο που απώλεσε σε διάρκεια διακυβέρνησης περίπου 75 ημερών. Και επιθυμεί ο κύριος Παπανδρέου την λαϊκή οργή, για να την χρησιμοποιήσει ως άλλοθι σε εκείνους που σήμερα πιέζουν για ριζικές αλλαγές στην δομή και την λειτουργία του πολιτεύματος στην χώρα. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να προχωρήσει σε μία έξυπνη πολιτική αυτοχειρία για να αναδειχθεί στη συνέχεια “ήρωας” και “δημοκράτης” και, ίσως, ο καλύτερος πρωθυπουργός από την ίδρυση του ελληνικού κράτους. Τοποθετώντας τους πλέον ακατάλληλους στις πλέον ευαίσθητες θέσεις ο κύριος Παπανδρέου διέπραξε μέγα πολιτικό ολίσθημα, αλλά αυτή του η πολιτική κίνηση-επιλογή τον κάνει σήμερα να ελπίζει πως θα ξεφύγει από την παγίδα του Καραμανλή (ο οποίος έφυγε τρέχοντας αποφεύγοντας τις ευθύνες του και ίσως να χαρακτηριστεί ως ο μοναδικός πρωθυπουργός που μεθόδευσε την “διαφυγή” του). Το πολιτικό “ανάχωμα” του Γιώργου Παπανδρέου είναι ο Αντώνης Σαμαράς, του οποίου η συμμετοχή σε μία συγκυβέρνηση μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για μία περισσότερο εθνική πολιτική. Άλλοθι απέναντι σε εκείνους που σήμερα πιέζουν για σοβαρές ανακατατάξεις στην Ελλάδα. Άλλοθι απέναντι σε εκείνους που έχουν σχεδιάσει επιμελώς μία σειρά ενεργειών μέσω των οποίων θα αναβαθμισθούν χρόνιοι αντίπαλοι της Ελλάδας, εις βάρος της Ελλάδας. Τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τοκογλυφικών οικονομικών κύκλων (βλέπε όλους τους Οικονομικούς Οίκους που τις προηγούμενες ημέρες κήρυξαν πόλεμο κατά της εθνικής μας οικονομίας), θέλουν μία Ελλάδα μικρότερη και σαφώς αδύναμη. Η μόνη λύση που υπάρχει στον ορίζοντα για τον κύριο Παπανδρέου, ονομάζεται Αντώνης Σαμαράς, του οποίου η παρουσία σε μία πιθανή συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ θα λειτουργήσει ως καταλύτης για αλλαγή του κλίματος, που σήμερα είναι εις βάρος της χώρας. Το ζητούμενο είναι εάν ο Αντώνης Σαμαράς θα θελήσει να μπει στο παιχνίδι και να συμμετάσχει -πριμοδοτώντας τον πολιτικό Παπανδρέου- σε μία συγκυβέρνηση Αλληλεγγύης... Η παραπάνω συλλογιστική δεν είναι απλή θεωρία. Κάποιοι πολιτευτές και πολιτικοί ήδη χρησιμοποιούν την όρο της συγκυβέρνησης, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις. Επίσης, το σκεπτικό που αναπτύχθηκε βασίζεται στην απλή λογική πως δεν είναι δυνατόν, ξαφνικά ο πρωθυπουργός της χώρας “να απώλεσε τας φρένας του”. Γιατί μόνο ως στιγμιαία (ή μόνιμη) απώλεια της λογικής μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόταση για νομοσχέδιο που αφορά την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών, τον πραγματικό αριθμό των οποίων δεν γνωρίζει κανείς -οι αριθμοί που έχουν δημοσιευτεί είναι απολύτως ψευδείς- και εκ των πραγμάτων κανείς δεν μπορεί να ορίσει τον βαθμό επηρεασμού της χώρας από την ελληνοποίηση των λαθρομεταναστών. Το θέμα αυτό είναι και ποσοτικό, αλλά και ποιοτικό... Και σήμερα, η κυβέρνηση μέσα σε ένα ομιχλώδες τοπίο, επιχειρεί μέσω του συγκεκριμένου φλέγοντος εθνικού ζητήματος, να δημιουργήσει τη δική της λέμβο διάσωσης, σε μία απέλπιδα προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης. Η λαθρομετανάστευση ουσιαστικά αποτελεί το άλλοθι μίας άτυπης εξόδου και άσκηση πολιτικής πίεσης στο αντίπαλο δέος που έρχεται τρέχοντας για να συνθλίψει την ανυπαρξία εθνικής πολιτικής των σημερινών κυβερνώντων. Ετούτες τις ημέρες γινόμαστε μάρτυρες και θύματα μίας ωμής εκβιαστικής πολιτικής του Γιώργου Παπανδρέου, που σε απλά ελληνικά μας λέει: «αν δεν έρθετε μαζί μου τότε θα αναγκαστώ να πάρω άλλους στο πλευρό μου». Παραιτείστε και εκβιάζετε, παραπαίετε και απειλείτε πως θα συμπαρασύρετε τους πάντες στον χαμό σας… Φυσική αντίδραση μέσα στην πολιτική κόλαση που επί χρόνια εργαστήκατε για να την συνδημιουργήσετε... Η προ ημερών απειλή σας για «απώλεια εθνικής κυριαρχίας», αγαπητέ κύριε Παπανδρέου, ήταν πέρα ως πέρα αληθινή και μόλις χθες, δυστυχώς, πήρε σάρκα και οστά μέσα στο δικό σας υπουργικό συμβούλιο… Κωνσταντίνος πηγη