Οι εταιρείες αεροδιαστημικής και αμυντικού εξοπλισμού περιμένουν να υποστεί καίριο πλήγμα οι κερδοφορία τους, μετά το πρόγραμμα λιτότητας που εξήγγειλε η Ελλάδα και οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Τούτο, καθώς πρώτο μέλημα των χωρών-μελών της Ε.Ε. είναι η μείωση των στρατιωτικών δαπανών που το 2009 έφτασαν τα 389 δισ. ευρώ, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI).
Απ’ αυτά, σχεδόν 10 δισ. ευρώ ήταν οι ελληνικές δαπάνες. Ποσό το οποίο επιβεβαιώνει για ακόμα μία φορά πως η Ελλάδα «επενδύει» όσο κανένα άλλο κράτος-μέλος της Ε.Ε. και του ΝΑΤΟ -εξαιρουμένων των ΗΠΑ- στην άμυνα, αφού αναλογεί περίπου στο 3,9% του ΑΕΠ της χώρας (των ΗΠΑ ήταν στο 4% σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΝΑΤΟ). Σύμφωνα με ειδικούς του χώρου τα εξοπλιστικά προγράμματα στην Ε.Ε. αναμένεται να περικοπούν φέτος τουλάχιστον κατά 10%. Στην Ελλάδα στόχος του Υπ. Εθνικής Άμυνας είναι να μειωθούν φέτος οι λειτουργικές δαπάνες κατά 12,4% σε σχέση με πέρυσι (περίπου 1,2 δισ ευρώ) και οι εξοπλιστικές δαπάνες κατά 2 δισ. ευρώ.
Πωλήσεις
Την ίδια ώρα οι μεγάλοι παίκτες του κλάδου έχουν να αντιμετωπίσουν και τις αυξανόμενες απαιτήσεις των αναπτυσσόμενων κρατών απ’ όπου μέχρι σήμερα «εξισορροπούσαν» οποιαδήποτε απώλεια στη Δυτική Ευρώπη.
Οι πωλήσεις μπορεί να εμφανίζονται αυξημένες. Όμως, όπως σημειώνουν οι Financial Times, ομοίως αυξάνονται και οι απαιτήσεις των πελατών για περισσότερα αντισταθμιστικά οφέλη. Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του SIPRI πέρυσι δαπανήθηκαν 1,5 τρισ. δολ. για στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως.
Απ’ αυτά περίπου το 30% αφορούσε εξοπλιστικές δαπάνες που «κίνησαν» την παγκόσμια αμυντική βιομηχανία. Την ίδια ώρα όμως, όπως αναφέρουν οι FT, η αξία των υποχρεώσεων αντισταθμιστικών ωφελειών, που επιβαρύνουν τις εταιρείες, «εκτινάχθηκε» μεταξύ 75100 δισ. δολ., δημιουργώντας αρκετές συζητήσεις για τον αντίκτυπο στους ισολογισμούς.
Για παράδειγμα οι υποχρεώσεις της Boeing ως το 2024 είναι 11 δισ. δολ. και της Lockheed Martin 10 δισ. δολ. Αυτή η τάση αποκτά δυναμική, καθώς σημαντικές για τη βιομηχανία χώρες αντιλαμβάνονται πλέον ότι η αρχική πολιτική τους πάνω στο θέμα των αντισταθμιστικών δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία, με αποτέλεσμα να γίνονται περισσότερο απαιτητικές. Λ.χ. αυξάνονται οι χώρες που ζητούν μεγαλύτερες ποινές εάν οι προμηθευτές δεν ανταποκριθούν εντός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος στις υποχρεώσεις τους. Όπως αναφέρουν οι FT, η Ν. Κορέα και η Ταϊβάν αναζητούν τρόπο να τροποποιήσουν ήδη υπογεγραμμένες συμφωνίες και η Ινδία απαιτεί στους νέους διεθνείς διαγωνισμούς για σημαντικές προμήθειες πιο «γενναιόδωρα» αντισταθμιστικά οφέλη. Στη Μ. Ανατολή πάλι, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναμένεται να ανακοινώσουν την ερχόμενη εβδομάδα αναθεώρηση της πολιτικής τους στις προμήθειες αμυντικού εξοπλισμού. Τη στάση της επανεξετάζει και η Σ. Αραβία.
Οι δύο αραβικές χώρες σκοπεύουν να δαπανήσουν περί τα 100 δισ. δολ. για εξοπλισμούς την επόμενη τριετία και αυτό που θέλουν είναι να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στη μεταφορά τεχνογνωσίας στη χώρα τους. Σύμφωνα με τους αναλυτές οι εταιρείες απλά πρέπει να προσαρμοστούν στις νέες προκλήσεις. «Οι παλιές αγορές αμυντικού εξοπλισμού όπως η Βρετανία, οι ΗΠΑ και η ηπειρωτική Ευρώπη, φαίνονται αρκετά άσχημα τώρα: η ανάπτυξη. Για να ικανοποιήσεις τους μετόχους πρέπει να κάνεις μία σοβαρή προσπάθεια στις νέες αναδυόμενες αγορές», λέει ο Guy Anderson, επικεφαλής συντάκτης της τρίμηνης επιθεώρησης της Jane’s για την αμυντική βιομηχανία. «Κάποιες χώρες πρέπει να μάθουν πολύ γρήγορα πώς μπορούν να εισέλθουν σε τέτοιες αγορές και να προσαρμόσουν τη στρατηγική τους στις αλλαγές που γίνονται».
Ο μύθος με τα αντισταθμιστικά οφέλη
ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ FT τα προηγούμενα χρόνια οι κυβερνήσεις αντιλήφθηκαν ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ό,τι υπόσχονται τα αντισταθμιστικά οφέλη των εταιρειών και στην πραγματικότητα. Για παράδειγμα η πρώτη συμφωνία στα πλαίσια της οποίας η Σ. Αραβία έλαβε αντισταθμιστικό όφελος, το «Αμερικανικό Πρόγραμμα Ασπίδα Ειρήνης» το 1985 ύψους 3,8 δισ. δολ., υποσχόταν τη δημιουργία 75.000 νέων θέσεων εργασίας μακροπρόθεσμα. Σύμφωνα με την εταιρεία ερευνών Jane’s, η κοινοπραξία των τεσσάρων εταιρειών που δημιουργήθηκε τότε, απασχολεί σήμερα μόλις 3.540 υπαλλήλους.
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Ινδία. Πριν από μία πενταετία είχε τεθεί στόχος με βάση τις συμφωνίες που είχε υπογράψει με ξένους προμηθευτές να ωφεληθούν οι εγχώριες εταιρείες με 10 δισ. δολ. έως το 2011. Έξι μήνες πριν λήξει η προθεσμία οι συνολικές αντισταθμιστικές ωφέλειες δεν έχουν ξεπεράσει τα 2 δισ. δολ., όπως υπολογίζει η εταιρεία ερευνών Jane’s.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου