Διαμάντια σε πετρώματα του φλοιού ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1999, από τον Δ. Κωστόπουλο, κοντά στα χωριά Γαλαρινός, Λιβάδι και Μαραθούσα του Νομού Χαλκιδικής, 20-40 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Θεσσαλονίκης.
Ο Δ. Κωστόπουλος διευκρινίζει ότι δεν πρόκειται για διαμάντια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως πολύτιμοι λίθοι, αλλά να αξιοποιηθούν σε πλήθος άλλων βιομηχανικών εφαρμογών, όπως: τρυπάνια, τροχοί κοπής, λειαντικά, τριβείς υψηλής απόδοσης, αμόνια για πειράματα υψηλών πιέσεων στο εργαστήριο, μικροτσίπ, απορροφητές θερμότητας (στα ηλεκτρονικά).
Οι περιοχές στη βόρεια Ελλάδα όπου εμφανίζονται πετρώματα με διαμάντια
περιλαμβάνουν τους ορεινούς όγκους των νομών Θεσσαλονίκης και Κιλκίς στην Κεντρική Μακεδονία και μία στενή ζώνη που εκτείνεται -ασυνεχώς- κατά μήκος 100 χιλιομέτρων και πλέον από το Κάτω Νευροκόπι της Δράμας μέχρι τη Σιδηρώ του Εβρου, διατρέχοντας έτσι την ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη.
Η δεύτερη είναι άμεσα συγκρίσιμη, αν όχι μεγαλύτερη, με την καλύτερα μελετημένη και τεκμηριωμένη αδαμαντοφόρο ζώνη πετρωμάτων του φλοιού στον κόσμο, αυτή του Καζακστάν.
Τα διαμάντια εμφανίζονται ως εγκλείσματα σε διάφορα ορυκτά όπως το ζιρκόνιο, ο γρανάτης και ο βιοτίτης και έχουν μεγέθη που κυμαίνονται από 2 έως 150 χιλιοστά του χιλιοστού.
Για σύγκριση, στο Καζακστάν, περίπου το 80% των διαμαντιών έχουν μέγεθος που κυμαίνεται από 20 έως 70 μικρόμετρα.
Τα ελληνικά διαμάντια έχουν πιστοποιηθεί με τη μέθοδο φασματοσκοπίας λέιζερ Ράμαν, καθώς και με τη μέθοδο περιθλασιμετρίας ακτίνων Χ. Μία σύγκριση των πιστοποιημένων περιοχών αδαμαντοφόρων πετρωμάτων του φλοιού ανά τον κόσμο μεταξύ των ετών 1999 και 2003 καταδεικνύει την αποδοχή της ελληνικής Ροδόπης ως μίας τέτοιας περιοχής από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα ήδη από το 2003.
Η εμπειρία από το Καζακστάν έχει δείξει ότι τα αδαμαντοφόρα πετρώματα καταλαμβάνουν επιμήκεις ζώνες των οποίων τα πάχη κυμαίνονται από 2-80 μέτρα, ενώ το συνολικό πάχος του κοιτάσματος (ζώνη οικονομικής εκμετάλλευσης) δεν ξεπερνά τις μερικές εκατοντάδες μέτρα.
Οι ζώνες αυτές βυθίζονται με μεγάλες κλίσεις (60-80°) υπό το έδαφος. Οι τεράστιες γεωλογικές ομοιότητες μεταξύ της αδαμαντοφόρου ζώνης της βόρειας Ελλάδας και αυτής του Καζακστάν συνηγορούν υπέρ της εκτίμησης ότι τα πιθανά ελληνικά αποθέματα είναι συγκρίσιμα με αυτά του Καζακστάν.
Βέβαια, η πλήρης εικόνα του μεγέθους και της έκτασης των ελληνικών αδαμαντοφόρων κοιτασμάτων θα προκύψει μόνο μετά το πέρας εκτεταμένων επιστημονικών ερευνών.
Το διαμάντι
Το πιο λαμπερό και ανθεκτικό
Είναι το σκληρότερο, το πλέον ανθεκτικό και λαμπερό αντικείμενο στον πλανήτη. Προέρχεται από το περισσότερο διαδεδομένο υλικό στη φύση, τον άνθρακα, αλλά η διαδρομή και γένεσή του πηγαίνει μερικά εκατομμύρια χρόνια πίσω στο παρελθόν όταν διαμορφωνόταν η μάζα της Γης.
Η έκλυση ενέργειας μέχρις ότου η Γη πάρει σφαιρικό σχήμα δημιούργησε στο κέντρο της τεράστιες πιέσεις και θερμοκρασίες και έτσι άρχισαν να παράγονται κρύσταλλοι ή διαμάντια. Οσο ο φλοιός της κρύωνε, τα διαμάντια από τα έγκατα της Γης έφτασαν προς την επιφάνεια κυρίως μέσω των διαρκών εκρήξεων των ηφαιστείων και της λάβας που ερχόταν προς τα επάνω ή από διαβρώσεις των άνω στρωμάτων μέσα από τα οποία βρήκαν διέξοδο νερά και έφτασαν στην επιφάνεια παρασύροντας τους πολύτιμους λίθους.
Στα μεγάλα προσόντα του διαμαντιού που το καθιστούν ένα από τα χρησιμότερα ορυκτά είναι ο ομοιοπολικός δεσμός, η διαύγεια, η υπερβολική σκληρότητα, η υψηλή θερμική αγωγιμότητα και η ηλεκτρική αντίσταση. Περίπου 500 τόνοι διαμαντιού εξορύχθηκαν παγκοσμίως τα τελευταία 100 χρόνια, ενώ η παραγωγή μόνο το 2000 έφθασε τους 24 τόνους. Διαμάντια πάνω από 100 γραμμάρια (500 καράτια) είναι σπάνια.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου