Από τη δεκαετία του ’40 οι Τ/κ, καθ’ υποκίνησιν της Τουρκίας, είχαν αρχίσει να οργανώνονται για να υλοποιήσουν τους τουρκικούς στόχους κατά της Κύπρου. Κατά τη διάρκεια του αγώνα της ΕΟΚΑ, οι Τ/κ αδελφοί του ΑΚΕΛ συνεργάστηκαν στενά με τους Βρετανούς δυνάστες κατά των Ελλήνων. Ο συνεπής αναγνώστης της στήλης Ανδρέας Τ. Λουκά, από το Αγριδάκι της κατεχόμενης Κερύνειας μας, διατυπώνει με εναργή τρόπο τις δικές του αντιδράσεις στις ΑΚΕΛικές διαστρεβλώσεις. Μου γράφει:
«Είναι τρομακτικό! Σε ποιους νομίζουν πως τα λένε; Σε επισκέπτες από τον Άρη; Νομίζουν πως όλοι γεννηθήκαμε χτες; Ποιοι είναι οι ''κοινοί αγώνες για ανεξαρτησία'' που κάναμε με τους Τούρκους; Πότε τους κάναμε; Ονομάζουν ''κοινούς αγώνες'' τις κάποιες απεργίες, σε ανύποπτο χρόνο, για μεροκάματο, στις οποίες συμμετείχαν για να εξασφαλίσουν το ψωμί τους κάποιοι Τ/κ, οι οποίοι ήσαν μέλη της ΠΕΟ και πλήρωναν, παρά την κακομοιριά τους, και τις ''αναγκαίες'' συνδρομές στη συντεχνία; Το 1955, όταν ξεκίνησε ο ένοπλος αντιαποικιακός/απελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ εναντίον των Εγγλέζων, η ηγεσία της τουρκικής μειονότητας, αντί να συνενωθεί μαζί μας για να διώξουμε τους αποικιοκράτες και να εξασφαλίσει τα νόμιμα δικαιώματά της σαν μειονότητα, που ήταν και βάσει της χάρτας του ΟΗΕ, συμμάχησε μαζί τους και μας σκότωνε (ποιος μπορεί να ξεχάσει τους επικουρικούς;) για να αποτρέψει την απελευθέρωση του τόπου.
»Και όμως! Με το Σύνταγμα του ’60, το οποίο έφτιαξαν οι Εγγλέζοι, τους δόθηκε καθεστώς συνεταίρων στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αντί να εκτιμήσουν το γεγονός πως έλαβαν δικαιώματα πολύ πέραν του αριθμού τους και εις βάρος των δικαιωμάτων των Ελλήνων συμπατριωτών τους, ετοίμασαν μυστικά και σε συνεργασία με τους Εγγλέζους και την Τουρκία, ολάκερο στρατό, εξοπλισμένο και εκπαιδευμένο άρτια, για να επαναφέρουν την Κύπρο υπό την κατοχή της Τουρκίας, πράγμα που δεν άργησαν να αποπειραθούν με το πραξικόπημά τους, του Δεκέμβρη του 1963, με αφορμή τις γνωστές προτάσεις που υπέβαλε για αναθεώρηση του Συντάγματος ο Μακάριος, με υπόδειξη των Εγγλέζων απατεώνων.
»Τα πιο πάνω είναι ήδη τεκμηριωμένα με ατράνταχτα στοιχεία, ακόμα και με παραδοχές των Τούρκων και Εγγλέζων, που τα δημιουργούσαν. Τι να υποθέσει κάποιος για τον τρόπο που τα παρουσιάζει το ΑΚΕΛ; Ότι είναι ανιστόρητοι; Αστειότητες! Τα πάντα είναι ήδη δημοσιευμένα και δεν δικαιολογείται πλέον κανένας να μην τα γνωρίζει. Πολύ δε περισσότερο πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες συμμετείχαν, στο πλευρό του Μακαρίου τότε, στη διαμόρφωση της δικής μας πολιτικής. Εξάλλου, κάποιοι πατριώτες ή κάποιοι αξιόπιστοι μελετητές μπήκαν στον κόπο, για τη σωστή ενημέρωση του Κυπριακού Λαού, να ερευνήσουν σε βάθος τα γεγονότα και να τα καταγράψουν. Τα έγραψε η Φανούλα Αργυρού, ψάχνοντας τα αρχεία του εγγλέζικου Υπουργείου των Εξωτερικών, τα έγραψε ο Κ. Γενάρης και μόλις πρόσφατα η ''Κίνηση για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο'', με το δίγλωσσο τεκμηριωμένο βιβλίο της ''Αιματηρή Αλήθεια''. (Υπάρχουν και άλλα: Του Σπ. Παπαγεωργίου, του Σπ. Βρυώνη, του Ν. Σαρρή, του Μάνου Ηλιάδη, του Αχμέτ Νταβούτογλου…).
»Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που συνέρραψαν κάποια πονήματα, απλώς ισχυριζόμενοι φανταστικά γεγονότα, ή βασιζόμενοι πάνω σε ατεκμηρίωτες μαρτυρίες, κυρίως Τούρκων, που δούλευαν για τους Εγγλέζους. Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, μεσούντος του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ και όταν κάποιοι εικοσάχρονοι νέοι ανέβαιναν στις αγχόνες των Εγγλέζων ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο ή γίνονταν λαμπάδες στα κρησφύγετα του Μαχαιρά, οργάνωνε μυστικές μαθητικές (ΠΕΟΜ) ή νεολαιίστικες (sic) οργανώσεις, για να υποσκάψουν τον Αγώνα, δηλητηριάζοντας την ψυχή αθώων παιδιών, τα οποία κατάφερναν να αρπάξουν στα δίκτυά τους. Όπως ακριβώς εξακολουθούν να κάνουν μέχρι και σήμερα, στο άπλετο φως του ήλιου. Δεν έχουν πλέον ανάγκη να κρύβονται! Η άκρατη ακρισία της πλειοψηφίας του κυπριακού λαού, τους έκανε κυβέρνηση.
»Οι Τούρκοι, ονομάζουν τη δολοφονική ΤΜΤ ''αγωνιστική'' και τους δολοφόνους της ''αγωνιστές'', την εισβολή και την ανελέητη σφαγή του 1974 εις βάρος μας ''ειρηνευτική επιχείρηση'' και τα αρπαγμένα με τη βία εδάφη μας, ''ΤΔΒΚ''! Και δεν παρεκκλίνουν ούτε κατά ένα ιώτα από το παραμύθι τους ή κατά ένα μυριοστό του εκατοστού από τον στόχο τους για επανάκτηση της Κύπρου! Βρήκαν ολοπρόθυμο σύμμαχο, την Κυβέρνηση της ΚΔ! Με αποτέλεσμα τη ΔΔΟ και το άθλιο σχέδιο Ανάν! Προσωπικά, παιδάκι δεκατεσσάρων χρονών, ξενυχτούσα με τη σφυρίχτρα στο στόμα το 1958, φυλάγοντας πολιτοφυλακή για να προστατευθούμε από τα νυχτερινά γιουρούσια του τουρκικού όχλου εναντίον των γειτονιών της Λευκωσίας, που συνόρευαν με τους τουρκομαχαλλάδες.
»Εικοσάχρονος, φύλαγα σκοπιά στα φυλάκια της Χρυσαλινιώτισσας στην τουρκοανταρσία του 1963 - 64 και στη συνέχεια ντύθηκα στο χακί και βρέθηκα, νεοσύλλεκτος, με το πυροβολικό στην Τυλληρία, τον Αύγουστο του 1964 (συγχρόνως με τον μακαρίτη τον Μ. Κουσουλίδη από το Καϊμακλί, που έπεσε από σφαίρα Τ/κ «μουτζαχεντίν» της ΤΜΤ στο Λωρόβουνο, για όσους ΑΚΕΛικούς τον ξέχασαν….), για να υπερασπιστώ την ΚΔ. Και το 1974 βρέθηκα επίστρατος στον Αγ. Ερμόλαο της Κερύνειας, για να υποστηρίξω από τα δυτικά, εκείνος ήταν ο ΑΝΣΚ του τάγματός μου, τις επιθέσεις από νότια εναντίον του θυλάκου Λευκωσίας Αγύρτας -προσέξετε εδώ- της ΕΛΔΥΚ (δηλαδή της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου, ήτοι της άλλης εισβάλλουσας μητέρας/πατρίδας - κατά τον Πρόεδρο!!!!), η οποία υπερασπιζόταν και αυτή την ΚΔ. Την οποία επιβουλεύονταν όχι εξωγήινοι! Οι αδελφοί του ΑΚΕΛ, οι Τ/κύπριοι! Και η ορδή της Τουρκίας.
»Αυτοί είναι οι ''κοινοί αγώνες'' με τους Τούρκους, στους οποίους αναφέρεται το ΑΚΕΛ! Και επικαλούμαι τα προσωπικά μου, όχι για να δαφνοστεφανωθώ (εμένα μου αρκεί, όταν πεθάνω, να με σκεπάσει απλώς το χώμα της Πατρίδας μου...), χιλιάδες εξάλλου σαν εμένα έδρασαν με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο, αλλά για να δείξω πως ήμουν εκεί και γνωρίζω από πρώτο χέρι τα γεγονότα! Τι νομίζει το ΑΚΕΛ; Πως χτες γεννηθήκαμε; Ή πως πέθαναν όλοι όσοι έζησαν τα γεγονότα και πως ήρθε ο καιρός να επιβάλει το δικό του παραμύθι;
Υ.Γ.: Όσο για την έρευνα για τη σωστή γνώση της Ιστορίας, θα παραπέμψω στα ''Προλεγόμενα της πρώτης εκδόσεως'' της ''Πάπισσας Ιωάννας'' του Εμ. Ροΐδη, που αφορούν στους κατηγόρους του. (Εκδόσεις Νεφέλη - Αθήνα 1988),
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου