Πολυδαίδαλη και επικίνδυνη για το λαό η εμπλοκή της Ελλάδας

Η Ελλάδα προωθεί συμφωνία με το Ισραήλ να αποτελέσει πύλη εισόδου των αγωγών του στην ΕΕ, περιπλέκοντας κι άλλο το κουβάρι των ανταγωνισμών

Associated Press

Η εμπλοκή της Ελλάδας στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, με αιχμή τις πηγές και τους δρόμους της Ενέργειας, είναι πολυδαίδαλη και επικίνδυνη για το λαό. Πηγάζει από τη γεωστρατηγική θέση της χώρας, από τη θέση της στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα και από τη δίψα των αστικών κυβερνήσεων και κομμάτων να υπηρετήσουν με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο τα συμφέροντα της ντόπιας αστικής τάξης και να αναβαθμίσουν το ρόλο της. Μ' αυτό το στόχο, στρατηγική επιλογή όλων διαχρονικά των κυβερνήσεων ήταν η ολοένα και μεγαλύτερη ενσωμάτωση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τα βρώμικα σχέδιά τους σε βάρος του ελληνικού, του τούρκικου και των άλλων λαών. Ορισμένα από τα δεδομένα που περιγράφουν τη θέση της Ελλάδας στους σημερινούς επικίνδυνους ανταγωνισμούς καταγράφονται παρακάτω.

1. Η ελληνική κυβέρνηση, στο πλαίσιο της στρατηγικής συμμαχίας που οικοδομεί εδώ και περίπου ένα χρόνο με το Ισραήλ, έχει συμφωνήσει μεταξύ άλλων να αποτελέσει η χώρα μας την πύλη εισόδου του ισραηλινού φυσικού αερίου προς τις χώρες της ΕΕ, μέσω υποθαλάσσιου αγωγού που θα διαπερνά την περιοχή Ισραήλ - Κύπρου. Μια τέτοια απόφαση την φέρνει εκ των πραγμάτων απέναντι στις αραβικές χώρες που βρίσκονται σε πόλεμο ή σε διαμάχη με το Ισραήλ, αλλά και απέναντι στην Τουρκία, οι σχέσεις της οποίας είναι τεταμένες και ανταγωνιστικές με το Τελ Αβίβ. Ο λαός πρέπει να προβληματιστεί σοβαρά για τις συνέπειες που θα έχει - για παράδειγμα - μια ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη του Ισραήλ με το Λίβανο, προκειμένου το πρώτο να διασφαλίσει την ασφάλεια των εξορυκτικών εγκαταστάσεων στο Λεβιάθαν. Το Ιράν, οι στενές του σχέσεις με τη Συρία και την Τουρκία, σε αντιπαράθεση με το εχθρικό κλίμα που πολώνεται με το Ισραήλ, είναι ένας ακόμα παράγοντας ικανός να πυροδοτήσει εξελίξεις που επηρεάζουν άμεσα και τη χώρα μας. Καθόλου τυχαία μάλιστα, σε μια περίοδο που το κλίμα στην Αν. Μεσόγειο μυρίζει μπαρούτι, εξαιτίας της πολιτικής του Ισραήλ, την Τετάρτη έρχεται στην Ελλάδα για να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό ο αντιπρόεδρος της ισραηλινής κυβέρνησης, με το ζήτημα της Ενέργειας να βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα.

2. Η Ελλάδα δεν έχει συνάψει συμφωνία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Κύπρο, καθώς υπάρχουν οι τουρκικές αντιρρήσεις για το Καστελόριζο. Συμφωνία είχε μονογραφεί με την Αλβανία, αλλά η αλβανική πλευρά ανακάλεσε - ενδεχόμενα με παρέμβαση και της Τουρκίας - καθώς γινόταν εφαρμογή των όσων προβλέπει η Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, που αναγνωρίζει ίσα δικαιώματα και στην ΑΟΖ των νησιών. Η στρατηγική αυτή απεμπόλησης κυριαρχικών δικαιωμάτων από τις ελληνικές κυβερνήσεις περιπλέκει τους ανταγωνισμούς αντί να τους κατευνάζει. Η προβολή της ΑΟΖ του Καστελόριζου γειτνιάζει με αυτή του Βόρειου τμήματος της Κύπρου και τίθεται έτσι υπό διπλή αμφισβήτηση από την Τουρκία (δεν αναγνωρίζει υφαλοκρηπίδα στο Καστελόριζο, διεκδικεί την υφαλοκρηπίδα του ψευδοκράτους), οδηγώντας στη συνεκμετάλλευση των όποιων κοιτασμάτων κρύβονται στο υπέδαφος. Ταυτόχρονα, στη μέγκενη των ανταγωνισμών για τις ΑΟΖ τίθεται και το Κυπριακό, όπως δείχνουν και οι αντιδράσεις της Τουρκίας στη συμφωνία Κύπρου - Ισραήλ. Τέλος, καθόλου αδιάφορες για τις πολυεθνικές που ακονίζουν τα νύχια τους, δεν είναι και οι εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων ότι η μείζων περιοχή μεταξύ Κρήτης - Κύπρου και Αιγύπτου μπορεί να περιέχει επιπλέον απολήψιμα αποθέματα, μέχρι και 15 τρισ. κυβικά μέτρα φυσικού αερίου (αντιστοιχούν σε 30 χρόνια των αναγκών της Ευρώπης).

3. Μέσα σ' ένα τέτοιο περιβάλλον, η ελληνική κυβέρνηση προχώρησε στις 21 Δεκέμβρη 2010 στη δημοσιοποίηση του νομοσχεδίου για την ίδρυση φορέα έρευνας υδρογονανθράκων. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, τα πιθανολογούμενα κοιτάσματα «θα μπορούσαν να καλύπτουν το 1/3 των ενεργειακών αναγκών της χώρας τα επόμενα 30 χρόνια». Με δεδομένη ετήσια κατανάλωση 120 εκατομμύρια βαρέλια, η απόδοση υπολογίζεται στα 40 εκατομμύρια βαρέλια ετησίως και η συνολική παραγωγή για την 30ετία στα 1,2 δισ. βαρέλια. Στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκεκριμένο που να αφορά σε περιοχές ερευνών ή σε περιοχές παραχωρήσεων προς εκμετάλλευση. Ενδεικτικό είναι πάντως το γεγονός ότι ο υπό ίδρυση φορέας δε θα κάνει δικές του έρευνες, αλλά θα παραχωρεί δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης σε κοινοπραξίες επιχειρήσεων. Η πρόβλεψη αυτή συνιστά ομολογία ότι στόχος του φορέα είναι να ανοίξει το δρόμο της έρευνας και της εκμετάλλευσης του δημόσιου φυσικού πλούτου στους ιδιώτες. Ταυτόχρονα, προσανατολίζει στα σενάρια της ελληνοτουρκικής συνεκμετάλλευσης, αφού για να δώσει δικαιώματα έρευνας και εκμετάλλευσης, η κυβέρνηση πρέπει πρώτα να ορίσει ΑΟΖ. Κάτι τέτοιο, ωστόσο, φαντάζει απίθανο με βάση τη μέχρι τώρα πορεία των ελληνοτουρκικών διαπραγματεύσεων και, όπως όλα δείχνουν, η συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με τη συμμετοχή και άλλων πολυεθνικών κεφαλαίων αποτελεί στρατηγική επιλογή για την ελληνική και την τούρκικη αστική τάξη. Μια τέτοια προοπτική αποτελεί πλήγμα στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας και δυναμιτίζει το δικαίωμα στην άμυνα, αφού η όποια συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων του Αιγαίου και της Ανατ. Μεσογείου δεν αφορά κάποιες θαλάσσιες περιοχές οι οποίες ανήκουν στις δύο χώρες ή έστω τελούν υπό καθεστώς αμφισβήτησης. Αντίθετα, πρόκειται για περιοχές που ανήκουν στην Ελλάδα, με βάση τους ισχύοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου (Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982).

ΠΗΓΗ