Από τα μάτια ενός ρομπότ

Η περίπτωση του Στεπάν που πάσχει από λευχαιμία και είναι καθηλωμένος στο σπίτι του στη Μόσχα είναι μοναδική, καθώς μέσω ενός τηλεκατευθυνόμενου ρομπότ βρίσκεται κάθε μέρα στο σχολείο του, παρακολουθεί τα μαθήματα και μιλά με τους συμμαθητές του

Όταν η λευχαιμία καθήλωσε οριστικά στο σπίτι του στη Μόσχα τον μικρό Στεπάν Σοπίν, οι γονείς του ήρθαν σε απόγνωση. Πέρα από την απομόνωση, ο Στεπάν θα έχανε τα μαθήματά του και την επαφή με τους συμμαθητές και φίλους του.

Η λύση βρέθηκε. Ονομάζεται Half R2-D2 και είναι ένα τηλεκατευθυνόμενο ρομπότ που πλέον είναι η εικονική παρουσία του Στεπάν στο σχολείο.
Ο μικρός, βλέπει κυριολεκτικά από τα μάτια του ρομπότ που βρίσκεται στην τάξη, καθώς είναι εφοδιασμένο με webcam, ηχεία μικρόφωνο και οθόνη, ώστε η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη.
Από το σπίτι του ο Στεπάν χρησιμοποιεί το πληκτρολόγιο του υπολογιστή για να κατευθύνει το ρομπότ οπουδήποτε μέσα στο σχολείο και από την οθόνη βλέπει κι εκείνος τους συμμαθητές, τους καθηγητές του και φυσικά τον πίνακα όπου γίνεται το μάθημα.
Η λευχαιμία διαγνώστηκε στον Στεπάν πριν από δύο χρόνια, αλλά απέκτησε το ρομπότ μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο και σύμφωνα με τους γονείς του μπορεί τώρα στα διαλλείμματα να μιλά με τους φίλους του:
"Όταν σταμάτησε να πηγαίνει σχολείο, οι συμμαθητές του σχεδόν τον ξέχασαν" λέει η μητέρα του Νίνα Σόπινα, "όμως τώρα τον βλέπουν κάθε μέρα από την οθόνη τα πράγματα άλλαξαν".
Το ρομπότ χρησιμοποιείται ήδη σε νοσοκομεία, για να ελέγχουν οι γιατροί τους ασθενείς, καθώς και σε ανθρώπους με αναπηρία.
"Προσπαθούμε να βελτιώσουμε κάποιες λειτουργίες" λέει ο αρχιμηχανικός του προγράμματος Αλεξέι Κνιάζεφ, " έτσι ώστε να μπορεί να αναγνωρίσει πρόσωπα. Έτσι όταν κάποιος του μιλάει, να μπορεί να στραφεί σε αυτόν και να εστιάσει. διαθέτει επίσης αισθητήρες, έτσι ώστε όταν χρειάζεται φόρτιση, να μπορεί να κατευθυνθεί στην ειδική του βάση αυτόματα".
ΠΗΓΗ