Το δημοσιονομικό και το κοινωνικοοικονομικό κόστος κάθε «λουκέτου» είναι πολύ σοβαρότερο από όσο επιφανειακά εκτιμούν πολλοί σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Εμπορίας & Υπηρεσιών & Υπηρεσιών (ΙΝΕΜΥ) και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου.Όπως αποδεικνύει η μελέτη εάν μπουν και τα 120.000 λουκέτα που υπολογίζεται πως είναι προ των πυλών, το κόστος για την οικονομία θα υπερβεί τα 7,9 δις. ευρώ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ακόμα ένα στοιχείο που αφορά στη λειτουργία των μεγάλων επιχειρηματικών μονάδων (πολυκαταστήματα, εμπορικά κέντρα, big – box stores, κα.) .
Τα λεγόμενα Malls χαρακτηρίζονται από τεράστια δυσκαμψία και μεγάλο
περιβαλλοντολογικό κόστος, αφού η συντήρηση τους και ο εξοπλισμός τους καταναλώνει υπερβολικά μεγέθη ενέργειας.
Επίσης, η αποκέντρωση τέτοιων μονάδων με την εγκατάστασή τους σε απόσταση από τα κέντρα των πόλεων και τις κατοικημένες περιοχές, δημιουργεί ένα υπέρογκο κόστος μετακίνησης το οποίο επιβαρύνει τον καταναλωτή.
Μια τέτοια αντίληψη εντάσσεται σε μία γενικότερη θεωρία, η οποία συνδέει αυτόματα και άμεσα το μεγάλο μέγεθος των επιχειρήσεων με την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τις οικονομίες κλίμακος και τη βελτίωση της παραγωγικότητας.
Σε αυτές τις θεωρίες, τα όρια επαλήθευσης είναι όχι απλά περιορισμένα, αλλά τις περισσότερες φορές δεν αντέχουν σε καμία ιστορική και σε βάθος εξέταση. Αυτό αποδεικνύεται από πρόσφατα στοιχεία σε έρευνες και μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί στη Β. Αμερική και πολλές χώρες της Δυτικής Ευρώπης.
Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις
Σε αντίθεση, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, λόγω του μικρού τους μεγέθους χαρακτηρίζονται από ευελιξία τόσο στη συνολική επιχειρηματική τους δράση όσο και στην εγκατάσταση και τη λειτουργία τους.
Οι επιχειρήσεις αυτές είναι περισσότερο προσαρμοστικές και πιο αποτελεσματικές στην αντιμετώπιση κρίσεων και προβλημάτων αν και πολλές συζητήσεις γίνονται με την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
Πιο συγκεκριμένα, προβάλλεται το επιχείρημα ότι οι ΜΜΕ στην Ελλάδα, σύμφωνα πάντα με την αντίστοιχη υπόθεση εργασίας, έχουν μεταπρατικό χαρακτήρα και είναι αυτές που «παράγουν» τη φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή.
Οι επιπτώσεις σε μισθωτούς, εργοδότες και δημόσιο
Στόχος της παρούσας μελέτης είναι να αναδειχτεί ότι το κλείσιμο μιας επιχείρησης δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση. Για τους μισθωτούς που χάνουν τη δουλειά τους, για τους εργοδότες που χάνουν το επενδεδυμένο κεφάλαιο αλλά και τη θέση εργασίας τους, για την «οικογενειακή βοήθεια» που θα πρέπει να αναζητήσει μισθωτή απασχόληση για να εξασφαλίσει το οικογενειακό εισόδημα, για το τραπεζικό σύστημα που έχει μεγάλες απώλειες από δάνεια και έσοδα συναλλαγών και βέβαια για το Δημόσιο Ταμείο.
Το δημοσιονομικό και το κοινωνικοοικονομικό κόστος κάθε «λουκέτου» είναι πολύ σοβαρότερο από όσο επιφανειακά εκτιμούν πολλοί.
Ποιες είναι επομένως οι απώλειες για το Δημόσιο σε περίπτωση διακοπής της λειτουργίας μιας επιχείρησης;
Αντίθετα στην παραφιλολογία που αναπτύσσεται σχετικά με το γεγονός ότι σε περίοδο κρίσης «…όποια επιχείρηση δεν αντέχει, ας κλείσει» ή ότι «…οι μικρές επιχειρήσεις τρέφονται τόσα χρόνια από το Κράτος….», η παρούσα μελέτη αναδεικνύει τι πραγματικά χάνει το Κράτος, όταν υποτιμά τη συμβολή των επιχειρήσεων και προκαλεί τα λουκέτα στην αγορά.
Επειδή η υιοθέτηση προτύπων που μπορεί να έχουν εφαρμοστεί συχνά και με επιτυχία σε άλλες χώρες, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των τοπικών κοινωνιών και αγορών και των συνισταμένων που αναπτύσσονται μέσα σε αυτές, μπορεί να μας οδηγήσει σε ανεδαφικά συμπεράσματα και λανθασμένες προβλέψεις, κρίνεται ως σκόπιμη η ανάλυση επιμέρους παραδειγμάτων εμπορικών επιχειρήσεων διαφορετικής νομικής μορφής η καθεμία, προκειμένου να αποκτήσουμε μία όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρη εικόνα για το μέγεθος του προβλήματος.
Οι Μικρές επιχειρήσεις αποτελούν κρίσιμο μέγεθος για την ελληνική οικονομία. Η ευημερία και η οικονομική τους υγεία θα μεταλαμπαδευτούν και στους υπόλοιπους παρεμφερείς κλάδους και θα αποτελέσουν την σπίθα που τόσο πολύ χρειάζεται η ελληνική οικονομία προκειμένου να αποκολληθεί από το οικονομικό τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια.
Από τις έρευνες της ΕΣΕΕ φαίνεται ότι το 36,1% των ατομικών, ομόρρυθμων και ετερόρρυθμων επιχειρήσεων προμηθεύονται το σύνολο των εμπορευμάτων τους από Έλληνες προμηθευτές, ενώ το ποσοστό αυξάνεται και ανέρχεται στο 42,1% όσον αφορά τις κεφαλαιουχικές εταιρείες ( ΑΕ και ΕΠΕ ).
Από την παράθεση των παραπάνω ποσοστών γίνεται εύκολα αντιληπτό πως υπάρχει έντονη αλληλεξάρτηση μεταξύ εμπόρων και παραγωγών/προμηθευτών και συνεπώς ο μαρασμός και η παρακμή του ενός κλάδου αργά η γρήγορα θα μεταδοθεί (μετακυλήσει) και στον άλλο.
Μεθοδολογία
Με σκοπό τον υπολογισμό του κόστους ή των απωλειών για το Δημόσιο από το κάθε «λουκέτο» επιλέχτηκαν μια σειρά από ποσοτικές αλλά και ποιοτικές μεταβλητές. Στην συνέχεια έγιναν οι αντίστοιχοι υπολογισμοί ώστε να καταστεί εφικτό να καταλήξουμε σε μια συγκριμένη, μετρίσιμη οικονομική απώλεια.
Οι υπολογισμοί αυτοί εφαρμόστηκαν σε τέσσερα διαφορετικά παραδείγματα/ περιπτώσεις μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι οι υπολογισμοί που ακολουθούν δεν έχουν λάβει υπόψη τους τις ποιοτικές μεταβλητές και άρα τις έμμεσες επιπτώσεις.
Πιο συγκεκριμένα υπολογίστηκαν οι παρακάτω κατηγορίες εσόδων για τον ευρύτερο Δημόσιο Τομέα.
Ποσοτικές μεταβλητές (άμεσες)
• Φόρος Εισοδήματος Νομικών Προσώπων (ΦΕΝΠ).
• Φόρος Εισοδήματος Φυσικών Προσώπων (ΦΕΦΠ).
• Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ) που υποχρεούνται να καταβάλλουν οι επιχειρήσεις.
• Δημοτικά Τέλη, τα οποία θα πρέπει να εισρεύσουν στα ταμεία των δήμων και κοινοτήτων.
• Ασφαλιστικές εισφορές προς τον ΟΑΕΕ (Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών)
• Εισφορές σε Τ.Ε.Α.Υ.Ε.Κ. (ΤΑΜΕΙΟ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ)
• Εισφορές λόγω Φ.Μ.Υ. (Φόρος Μισθοδοσίας Υπαλλήλων).
• Έσοδα από τη φορολόγηση των ιδιοκτητών – ενοικιαστών των ακινήτων, στα οποία στεγάζονται οι εμπορικές επιχειρήσεις.
• Τέλος Χαρτόσημου Επαγγελματικής Στέγης.
•Επιβάρυνση προϋπολογισμού του ΟΑΕΔ, λόγω καταβολής επιδόματος ανεργίας.
Έμμεσες ή ποιοτικές μεταβλητές
• Διαφυγόντα κέρδη από την αύξηση του μη μισθολογικού κόστους για τις επιχειρήσεις.
• Απώλεια δυνητικών εσόδων από την φορολόγηση της καταναλωτικής δαπάνης.
• Ψυχολογική καταρράκωση του «επιχειρείν».
• Άμεση επίπτωση στην παραγωγική αλυσίδα, εξαιτίας της συνεπακόλουθης κατάρρευσης των προμηθευτών
newscode.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου