Το σύνδροµο του Ρόµελ ξαναχτυπά

Η πληροφορία προέρχερται από τον γάλλο διερµηνέα του: ο Μουαµάρ Καντάφι είναι «λάτρης της στρατιωτικής ιστορίας» και ποτέ δεν είναι ευτυχέστερος από τις στιγµές που χάνεται στις σελίδες των ηµερολογίων του Ερβιν Ρόµελ, της Αλεπούς της Ερήµου, που επιχείρησε στη Λιβύη ως διοικητής τουναζιστικού Afrika Korps. Κατά σύµπτωση, η επιβολή της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων και η απροθυµία της ∆ύσης να εµπλακεί µε χερσαίες δυνάµεις φέρνουν καθεστωτικούς
και αντάρτες στην ίδια θέση που είχαν βρεθεί στον Β’ Παγκόσµιο Πόλεµο επί λιβυκού εδάφους Ναζί και Βρετανοί. Αν ο συνταγµατάρχης είναι πράγµατι τόσο καλός µελετητής της ιστορίας εκείνης της περιόδου, σηµειώνει ο συγγραφέας και δηµοσιογράφος Μπεν Μασιντάιρ στους «Τάιµς», θα έπρεπε να έχει αντλήσει ορισµένα χρήσιµα – και καθόλου ευνοϊκά για τον ίδιο – συµπεράσµατα.

ΤΟ ΠΑΘΗΜΑ. Οπως είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν πολύ γρήγορα τόσο ο Ρόµελ όσο και οι βρετανοί αντίπαλοί του, ο πόλεµος στη λιβυκή έρηµο ήταν ένας επιµελητειακός εφιάλτης. Η έκβαση οποιασδήποτε στρατιωτικής επιχείρησης δεν εξαρτιόταν από τη δύναµη κάθε στρατοπέδου αλλά από την ικανότητά του στον ανεφοδιασµό καυσίµων, πυροµαχικών και νερού. Τον ίδιο εφιάλτη έζησαν το περασµένο Σάββατο οι δυνάµεις του Καντάφι, ηµέρα που χτύπησαν τα γαλλικά µαχητικά. Τα άρµατα µάχης του καθεστώτος σταµάτησαν λίγα χιλιόµετρα έξω από τη Βεγγάζη επειδή ξέµειναν από καύσιµα. Περιµένοντας τον ανεφοδιασµό τους, ακίνητα και εκτεθειµένα στον ανοικτό χώρο, έγιναν εύκολος στόχος για τα γαλλικά Ραφάλ. Με τα µαχητικά αεροσκάφη να περιπολούν πάνω από τον κύριο δρόµο που συνδέει τη Βεγγάζη µε την Τρίπολη, οι δυνάµεις του Καντάφι δεν έχουν καµία πιθανότητα να ανεφοδιαστούν ώστε να καταφέρουν να φτάσουν και να πολιορκήσουν την έδρα των ανταρτών στην Ανατολική Λιβύη.

ΟΙ ΙΣΟΡΡΟΠΙΕΣ. Το ίδιο πρόβληµα, όµως, αντιµετωπίζουν και οι αντάρτες. Χωρίς ενισχύσεις και προστατευµένες γραµµές ανεφοδιασµού, είναι σχεδόν αδύνατο να φτάσουν από τη Βεγγάζη στην Τρίπολη για να καταλάβουν την πρωτεύουσα. Σε αυτό το σηµείο, η ιστορία δεν είναι µε το µέρος κανενός. Η κατάληψη της Τρίπολης µε εκστρατεία από τη Βεγγάζη αλλά και το αντίθετο είναι µια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Οπως σηµειώνει ο Μασιντάιρ, το πρόβληµα είναι ότι µεσολαβεί µια απέραντη και άδεια έκταση µεταξύ τους. Το πιο πιθανό αποτέλεσµα, σύµφωνα µε τον βρετανό συγγραφέα, είναι ότι η Λιβύη θα επιστρέψει σε µια ντε φάκτο διχοτόµηση, δηλαδή όπως ήταν πριν ενώσουν τις επαρχίες της οι αποικιοκράτες Ιταλοί τη δεκαετία του 1930. Ο Καντάφι θα αναγκαστεί να επιστρέψει οριστικά στην Τρίπολη. Και οι αντάρτες θα υποχρεωθούν να σκεφτούν το µέλλον τους στην περιοχή που εκτείνεται από τη Βεγγάζη. Τη µοίρα αυτής της έκβασης θα µπορούσαν να αλλάξουν ή µια εξέγερση στην πρωτεύουσα ή µια χερσαία επιχείρηση της ∆ιεθνούς Συµµαχίας. Προς το παρόν, πάντως, τίποτε από τα δυο δεν φαίνεται πιθανό.
tanea.gr