ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

τοu Μάρκου Παντελίδη
Τον τελευταίο καιρό, ζούμε όλοι μας μια υποκριτική ευαισθησία στο θέμα των «μεταναστών». Κάποιοι, που θέλουν να αποκαλούνται «αντιρατσιστές» και «ανθρωπιστές», αποκαλούν άλλους «ρατσιστές», γιατί εκφράζουν άποψη ή διαφωνία, πάνω σε θέματα επιδοματικής πολιτικής, ανάρμοστης συμπεριφοράς, αλλά και διάκρισης μεταξύ όλων αυτών και των Ελλήνων Κυπρίων, που αιτούνται οποιουδήποτε βοηθήματος από το κράτος.
Το πρώτο βήμα του «ρατσισμού», είναι να «κολλάς ετικέτες» όπως «ρατσιστής», «εθνικιστής», «φασίστας» έτσι αβασάνιστα, σε όποιον διαφωνεί και εκφράζει άποψη, διαφορετική από αυτήν που κατά καιρούς εκφράζουν και υπερασπίζονται, όλοι αυτοί οι προστάτες των δικαιωμάτων των «μεταναστών».
Η μεγάλη ευκολία, με την οποία κάποιος χαρακτηρίζει το συνομιλητή του «ρατσιστή» ή «φασίστα», θέλοντας να δείξει πόσο Ευρωπαίος, πολιτισμένος, ανθρωπιστής αλλά και «αντιρατσιστής» είναι, αμέσως φανερώνει μια «ρατσιστική» συμπεριφορά, απλώς με διαφορετική προσέγγιση.
Δεν άκουσα, αλλά ούτε διάβασα θέση ή άποψη, ακόμη -ναι- και αντίδραση, όλων αυτών που κόπτονται υπέρ των δικαιωμάτων των «μεταναστών», για τη διάκριση εις βάρος Ελλήνων Κυπρίων, που αιτούνται οποιουδήποτε βοηθήματος από το κράτος (περνούν όλοι από μικροσκόπιο) σε σχέση με την ευκολία που όλοι αυτοί οι μετανάστες, τυγχάνουν βοήθειας από τα διάφορα κοινωνικά κρατικά ιδρύματα.
Ποτέ δεν αντιλήφθηκα, όλους αυτούς τους «αντιρατσιστές», να αγωνίζονται και να
διαμαρτύρονται υπέρ των δικαιωμάτων των «ατόμων με ειδικές ικανότητες», που εδώ ίσως να συντελείται η πιο σκληρή μορφή «κοινωνικού ρατσισμού», ίσως ακόμη και από αυτούς τους ίδιους, που αποκαλούνται ως «αντιρατσιστές» και πολιτισμένοι... Ευρωπαίοι.
Ποιος αρνείται, ότι η περίπτωση της διάκρισης των Ελλήνων Κυπρίων, με όλους αυτούς τους «μετανάστες» που αιτούνται βοηθήματος, είναι μια μορφή «ρατσισμού» εις βάρος Ελληνοκυπρίων και μάλιστα φορολογούμενων πολιτών;
Αλήθεια, όμως, η προστασία των δικαιωμάτων των «ατόμων με ειδικές ικανότητες», τι κέρδος αλλά και τι κομματικό όφελος θα επιφέρει, σε όλους αυτούς, αφού αυτή η ομάδα «ατόμων με ειδικές ικανότητες» είναι μικρή, σχετικά αδύνατη, αλλά και απομονωμένη σε έναν κοινωνικό αποκλεισμό, έρμαιο αρκετές φορές ενός χυδαίου, μπορώ να πω, «κοινωνικού ρατσισμού»;
Είναι, ή δεν είναι υποκριτές όλοι αυτοί, που θέλουν, από τη μια να είναι «αντιρατσιστές» πολιτισμένοι... Ευρωπαίοι και «ανθρωπιστές» για κάποιους, και από την άλλη να σφυρούν αδιάφορα, για άλλες μικρές κοινωνικές ομάδες του γηγενούς πληθυσμού αυτού του τόπου;
Η Ιστορία λέει, ότι ως Έλληνες δεν έχουμε ανάγκη να δείξουμε τον πολιτισμό και τη φιλοξενία μας σε ξένους λαούς ή σε «μετανάστες», ούτε υπήρξαμε ποτέ «ρατσιστές» ή «εθνικιστές».
Ρατσιστές και «εθνικιστές» οι Έλληνες αναγκάζονται να γίνουν, μόνον όταν κινδυνεύουν τα προσωπικά και οικονομικά τους συμφέροντα, ο πολιτισμός και η κουλτούρα τους, αλλά και αν όλοι αυτοί επιβουλεύονται το ίδιο το έθνος και την κρατική τους οντότητα.
Άρα, ας προσέξουν όλοι αυτοί που χαράσσουν πολιτική, να μην προκαλούν το «ρατσισμό» και τον «εθνικισμό» με πολιτικές όπως τις σημερινές, αλλά και τη διάκριση που υπάρχει μεταξύ κάποιων αδύνατων κοινωνικών ομάδων με όλους αυτούς.
πηγή