Κόλπο γκρόσο για το ευρώ

Στη Σύνοδο Κορυφής αναµένεται η «µαγική συνταγή» διάσωσης της ευρωζώνης

 

 

Την… ηρεµία πριν από τη θύελλα θυµίζει η ατµόσφαιρα στις Βρυξέλλες, στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αλλά και στις αγορές, καθώς άπαντες αναµένουν πως στη Σύνοδο Κορυφής της 16ης και 17ης ∆εκεµβρίου οι «27» - και για την ακρίβεια η Ανγκελα Μέρκελ - θα ανακαλύψουν κάποια µαγική συνταγή που θα διασώσει το ευρώ και την ευρωζώνη από την κρίση.
Μεταξύ αυτών που ανησυχούνείναι φυσικά και η Αθήνα – µολονότι για πρώτη φορά ίσως από όταν ξέσπασε η κρίση φροντίζει να διατηρεί την ψυχραιµία της και να προχωρά το πρόγραµµα του Μνηµονίου µε προσήλωση, ώστε να µη δώσει την παραµικρή λαβή στις αγορές να τη στοχοποιήσουν – παρά τις έντονες αντιδράσεις, ακόµη κι εντός κυβέρνησης, για τα µέτρα στα εργασιακά και τις ∆ΕΚΟ.

Η αιτία της ανησυχίας της Αθήνας είναι προφανής: η έκθεση που συνέταξε το κλιµάκιο της Κοµισιόν, το οποίο µετέχει στην τρόικα, δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία – ό,τι και να κάνει η Ελλάδαγια να συµµαζέψει τα δηµοσιονοµικά, ό,τι και να κάνει για να προχωρήσει τις διαρθρωτικές αλλαγές κι έτσι να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, οι επενδυτές στην πλειονότητά τους εξακολουθούν να πιστεύουν πως µετά το 2013δεν θα µπορεί νααναχρηµατοδοτήσει το δυσθεώρητο δηµόσιο χρέος της και θα υποχρεωθεί σε αναδιάρθρωση. ∆εν είναι άλλωστε τυχαίο πως τα τελευταία 24ωρα κυκλοφορεί σειρά σεναρίων – αλλά και πληροφοριών – για ενδεχόµενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εντός του 2011 έτσι ώστενα αποφευχθεί και περαιτέρω επιβάρυνση του χρέους – οι σχετικές διαβουλεύσεις όµως προσκρούουν στις γερµανικές και γαλλικές αντιρρήσεις που θέλουν να προστατεύσουν τις εκτεθειµένες τράπεζές τους, αλλά και στον σκεπτικισµό της ελληνικήςκυβέρνησης που σκέφτεται το πολιτικό κόστος.

Στις Βρυξέλλες εξηγούν πωςη στάση των επενδυτών είναι απολύτως δικαιολογηµένη – και γι’ αυτό δεν ευθύνεται η πολιτική της Αθήνας: υπάρχουν δύο βασικοί ανασταλτικοί παράγοντες που αποτρέπουν έναν επενδυτή από το να αγοράσει ελληνικά οµόλογα ακόµη και µετά το Μνηµόνιο.

Ο πρώτος είναι η πενιχρήανάπτυξη που αναµένεται να έχει ακόµη και τότε η Ελλάδα (της τάξης του 1% έως 2%), κατά πολύ χαµηλότερη από το επιτόκιο των οµολόγων που, ακόµη κι αν κινείται περί το 5%, θα έχει µεγάλη διαφορά. Ο δεύτεροςείναι η πρόβλεψη του µηχανισµού στήριξης τόσο του τρέχοντος,από τον οποίοέχουν δανειστεί η Ελλάδα και η Ιρλανδία, όσο και του µόνιµου, που θα τον αντικαταστήσει το 2013 – και µάλιστα τον Ιανουάριο, νωρίτερα από το προβλεπόµενο – πως οι πρώτοι που θα εξοφληθούν θα είναι το ∆ΝΤ κι οι εταίροι (seniority). Οι επενδυτές λοιπόν θα πρέπει και να περιµένουν – και να αµφιβάλλουν – για το κατά πόσοθα λάβουν τα χρήµατά τους.

Το κόστος διάσωσης
Από εκεί και πέρα η πρόβλεψη που εισήγαγε η γαλλογερµανική πρόταση – και αναγκάστηκαν να υιοθετήσουν οι εταίροι – για κόστος που θα πρέπει να συµµεριστούν οι επενδυτές στην περίπτωση µιας αναδιάρθρωσης χρέους κράτους τηςευρωζώνης, στο πλαίσιο του µόνιµου µηχανισµού, είχε ολέθριες συνέπειες για όλες τις χώρες της περιφέρειας, αλλά βλάπτει ακόµη και το Βέλγιο, πουείναι η καρδιά της Ενωσης. Οι προσπάθειες να αναδιατυπωθεί προς το ηπιότερο η πρόταση, µε την πρόβλεψη ότι κάθε περίπτωση και χώρα θα εξετάζεται χωριστά, ουδόλως καθησύχασε τις αγορές – και κυρίωςτους κατέχοντες οµόλογα αυτών των χωρών. Στις Βρυξέλλες πλέον έχουν προεξοφλήσει την προσφυγή της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, ενώ καλά πληροφορηµένες πηγές έλεγαν ότι η Ιταλία έχει τη δυνατότητα να δανείζεται πλέον µόνο από τις δικές της τράπεζες.

ΠΗΓΗ