Έχει, κατ’ αρχήν δίκαιο ο Πρόεδρος Χριστόφιας όταν δηλώνει ότι «δεν έχουμε την πολυτέλεια να αγκιστρωθούμε σε μονόπλευρες επιλογές σε ό,τι αφορά την εξωτερική μας πολιτική». Τούτο, όμως, στην πράξη δεν εφαρμόζεται, ιδιαίτερα από την παρούσα κυβέρνηση. Η Λευκωσία είναι «αγκιστρωμένη» στη λογική ότι με τους Βρετανούς «δεν ανοίγουμε μέτωπο». Και εννοεί με αυτό ότι «εμείς δεν ανοίγουμε», καθώς οι Βρετανοί έχουν ανοικτό το μέτωπο. Την ώρα που οι Βρετανοί επιχειρούσαν να περάσουν στις πρόνοιες του ψηφίσματος τις συστάσεις του Γενικού Γραμματέα, για το ήδη καθορισμένο χρονοδιάγραμμα και τις διατυπωθείσες απειλές για αποχώρηση ΟΗΕ από την Κύπρο, η Λευκωσία ακολουθούσε την πεπατημένη. Η πολιτική απόφαση ήταν όπως υπάρξει αντίδραση δι’ εντόνων λεκτικών
διαβημάτων. Κι’ οι Εγγλέζοι να συνεχίσουν στο ίδιο μοτίβο. Οι Βρετανοί κρατούν τα ηνία των μεθοδεύσεων καθώς γνωρίζουν πως δεν θα έχουν κόστος ( εδώ κατέβασαν στρατό για να επιβάλουν την τάξη στους αμπελοπουλοσυλλέκτες και το κράτος σιώπησε ως εάν η υπόθεση να αφορούσε τους κατοίκους μιας μακρινής χώρας).
Το Λονδίνο ενοχλείται κυρίως όταν εγείρεται θέμα Βάσεων, όταν περιορίζουμε προνόμια που έχουν στην Κυπριακή Δημοκρατία αλλά και από αντιδράσεις στην κοινή γνώμη. Σε αυτά τα «αδύνατα σημεία» των Εγγλέζων θα μπορούσε να επενδύσει η Λευκωσία. Εδώ και αρκετό καιρό οι Βρετανοί έπρεπε να είχαν λάβει το μήνυμα ότι οι εχθρικές τους ενέργειες στη Νέα Υόρκη και αλλού εναντίον της Κύπρου θα είχαν άμεσες επιπτώσεις στις στρατιωτικές διευκολύνσεις που απολαμβάνουν. Αρκούσε η απόρριψη μερικών αιτημάτων για ασκήσεις και ο έλεγχος μερικών στρατιωτικών οχημάτων έξω από τις Βάσεις για να λάβουν το μήνυμα. Αρκούσε η ανάκληση της Προεδρικής δήλωσης ότι το πρόβλημα των Βάσεων θα το λύσουν τα εγγόνια μας.
Στην πολιτική και στη ζωή, όταν δεν αξιοποιούνται τα μικρά, έστω, πλεονεκτήματα και οι μοχλοί πίεσης, τότε χάνεις το παιχνίδι. Ο αντίπαλος αξιοποιεί την αδυναμία και την ατολμία και περνά ως οδοστρωτήρας επιβάλλοντας τα συμφέροντά του. Πολιτικά ορθό είναι να μην «αγκιστρωθούμε σε μονόπλευρές επιλογές». Η δογματική, όμως, (και καθόλου αντι-ιμπεριαλιστική) στάση στις σχέσεις με τους Βρετανούς δεν διέπεται ούτε από ορθολογισμό ούτε από ρεαλισμό. Εάν, τούτο γίνεται για «καλόπιασμα», τότε μετά τα όσα βιώνουμε, συνιστά το λιγότερο πολιτικό μαζοχισμό.
* Αρχισυντάκτης στον κυπριακό ''ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ''
το είδαμε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου