Νέο συμβόλαιο για την OTOKAR, ενώ η ΕΛΒΟ…

Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανιες σημειώνουν αλλεπάλληλες επιτυχίες αποσπώντας σημαντικά συμβόλαια, ενώ η κατάσταση στις ελληνικές είναι από γραφική μέχρι τραγελαφική...

Η τουρκική βιομηχανία οχημάτων Otokar κέρδισε συμβόλαιο 30 εκατομμυρίων δολαρίων από μη κατονομαζόμενη χώρα, για το τεθωρακισμένο όχημα Cobra, το APV και οχήματα 4x4, μαζί με τα ανταλλακτικά τους και την εκπαίδευσή τους.

Το συμβόλαιο αυτό έρχεται να συμπληρώσει ένα επιπλέον που υπογράφηκε την περασμένη εβδομάδα για το όχημα 6x6 ARMA, αξίας 10,6 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το άρθρο είναι αφιερωμένο στους υπουργούς Άμυνας, τους συμβούλους τους και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, απλά μπας και αντιληφθούν ότι υπάρχει και η αμυντική βιομηχανική ανάπτυξη πέρα από την… πράσινη.
Παρεμπιπτόντως, τι θα γίνει τελικά με την υπό αποκρατικοποίηση ΕΛΒΟ; Όπως φαίνεται ε

πικρατεί… οργασμός! Κυκλοφορούν και διάφοροι, γραφικοί και μη (μαντέψτε ποιοι συνιστούν πλειοψηφία!), στην Αθήνα, καθένας από τους οποίους έχει τη δική του ιδέα και επιχειρεί να πείσει οπλέμπορους, διπλωμάτες, αντιπροσώπους, να συνενώσουν δυνάμεις!
Είναι προτέρημα των Ελλήνων πολιτικών όλα αυτά τα χρόνια, το να καταστρέφουν κρατικές εταιρείες και όταν τις πουλάνε όπως-όπως... να το παρουσιάζουν ως επιτυχία τους. Και είναι επίσης αυτονόητο, ότι μέσα στο σωρό των σκουπιδιών θα αναπτυχθούν κάθε είδους τρωκτικά και μικροοργανισμοί που εκμεταλλεύονται την κατάσταση αυτή… για να τρέφονται.
Για να λέμε βέβαια και «του στραβού το δίκιο» η κοινωνία θα επαναστατούσε εάν κανείς μιλούσε για αποκρατικοποίηση πριν φθάσει «ο κόμπος στο χτένι». Αναλογιστείτε, οι εργαζόμενοι θα μιλούσαν ότι θα δώσουν και το αίμα τους να παραμείνει η εταιρία «περιουσία του ελληνικού λαού». Ωραίο ακούγεται, προσφάτως θα πρέπει να πείστηκαν μέχρι και οι πιο δύσπιστοι περί του σήμαινε αυτό (βλ. εξοργιστικούς μισθούς σε χρεοκοπημένες ΔΕΚΟ). Κόμματα και συνδικαλιστικά παράσιτα θα σιγοντάριζαν, προφανώς (εδώ πάνω από τα αποκαΐδια της ελληνικής οικονομίας το κάνουν…). Η πολιτική σπέκουλα από όλες τις παρατάξεις είναι αγαπημένο «σπορ».
Κεντρικό επιχείρημα θα ήταν ότι παραδίδουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο κερδοφόρες επιχειρήσεις. Κερδοφόρες επειδή κάθε τόσο εκβιάζουν τις κυβερνήσεις ότι αν δεν πάρουν δουλειές θα κλείσουν και θα χαθούν θέσεις εργασίας. Όταν βέβαια παρουσίαζαν τα όποια κέρδη, ουδείς έβλεπε το αδιέξοδο και τον γκρεμό για τον οποίο προειδοποιούσαν οι νουνεχείς, οι οποίοι και λάμβαναν μεγαλοπρεπώς από την… προοδευτική συνδικαλιστική διανόηση, την ταμπέλα του ακροδεξιού, του νεοφιλελεύθερου, του συντηρητικού, και άλλα πολλά. Κι όλα αυτά διότι φαίνεται ότι μας είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούμε ότι για να πάρεις σοβαρά χρήματα πουλάς όχι όταν ξεσπάσει η κρίση, αλλά έχοντας δει το αδιέξοδο νωρίτερα.
Με τον ΟΤΕ αυτό δεν έγινε; Πουλήθηκε στα 26 ευρώ η κάθε μετοχή του Οργανισμού (αν και κόστιζε φθηνότερα), οι γνωστοί ανέκραζαν «σκάνδαλο-σκάνδαλο», σήμερα η τιμή έχει κατρακυλήσει περί τα 7 ευρώ, ενώ είχε βρεθεί και χαμηλότερα και δεν βγήκαν αυτοί που φώναζαν και αποκαλούσαν σκάνδαλο την πώληση στην προαναφερθείσα αστρονομική για τα σημερινά δεδομένα τιμή, να φωνάξουν για την ευκαιρία επαναγοράς που χάνεται σε επίπεδα τιμών που δίνουν περιθώριο τριπλασιασμού τουλάχιστον των χρημάτων της επένδυσης!
Τι έγινε; Ξαφνικά αδιαφορούν, ή ποτέ δεν ήξεραν τι έλεγαν, φωνάζοντας… αντανακλαστικά; Με τέτοια ηγεσία, πολιτική, συνδικαλιστική, ενίοτε και βιομηχανική, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει όταν οι Τούρκοι πάνε μπροστά και  μπράβο τους. Αν είμαστε μάγκες ας συμμαζέψουμε το δικό μας «μαγαζί». Έστω και τώρα. Την ύστατη – κυριολεκτικά – ώρα.

πηγή