«Αναβαπτίζει» μάλιστα τον γενικό διευθυντή του ΟΔΔΗΧ, Πέτρο Χριστοδούλου, ο οποίος έχει διατελέσει χαμηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs και ήταν το δεξί χέρι του Τάκη Αράπογλου στην Εθνική, σε κρατικό επενδυτικό τραπεζίτη, με επίσημη άδεια από τη Βουλή για να… τζογάρει στη χρηματαγορά ή και στην αγορά παραγώγων, αλλά και να αναθέτει κατά το δοκούν, χωρίς διαγωνισμό, συμβουλευτικές συμβάσεις σε τράπεζες.
Ο ΟΔΔΗΧ έχει περιπέσει ουσιαστικά σε αδράνεια, μετά τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την αγορά ομολόγων, καθώς αδυνατεί (και θα αδυνατεί για αρκετό καιρό ακόμη, όπως όλα δείχνουν) να διαθέσει για λογαριασμό του Δημοσίου ομόλογα στην αγορά. Οι μόνες πράξεις άντλησης δανείων που γίνονται από τον Οργανισμό είναι οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων, που αποτελούν εσωτερική υπόθεση, καθώς καλύπτονται στο μεγαλύτερο μέρος τους από τις εγχώριες τράπεζες, με επιτόκια 15 φορές υψηλότερα από τα αντίστοιχα γερμανικά (εδώ δεν μιλάμε καν για spread –διαφορά επιτοκίου– αλλά για πολλαπλάσια επιτόκια, προκειμένου να στηριχθεί η κερδοφορία των ελληνικών τραπεζών).
Το τραπεζικό παρελθόν του Π. Χριστοδούλου και ο ρόλος του στη σημερινή ελληνική κρίση έχουν σχολιασθεί κατ’ επανάληψη από τον διεθνή Τύπο. Το πρώην χαμηλόβαθμο στέλεχος της Goldman Sachs (στα τέλη της δεκαετίας του ’80) ήταν ο άνθρωπος που, ως κορυφαίο στέλεχος της Εθνικής, το 2005, σχεδίασε τη μεταφορά ενός μέρους του «αμαρτωλού» swap χρέους του Δημοσίου με την Goldman (είχε συναφθεί το 2001 επί Σημίτη - Χριστοδουλάκη για να μειωθεί τεχνητά το χρέος) στο χαρτοφυλάκιο της Εθνικής.
Μέρος αυτού του swap, ύψους 5 δισ. ευρώ, μετατράπηκε πάλι με την καθοδήγηση της Goldman το 2009 σε ένα νέο δομημένο προϊόν, που είχε αρκετά σημαντική συμβολή στο «φλερτ» του Δημοσίου με τη χρεοκοπία, λόγω των «τοξικών» όρων του. Προκάλεσε δε δύο ξεχωριστές έρευνες από ειδικούς της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που παραμένουν απόρρητες ως τώρα και οι οποίες οδήγησαν στην «αποβολή» όλων των τίτλων που βασίζονται σε swap από τις πράξεις αναχρηματοδότησης των τραπεζών που διενεργεί η ΕΚΤ. Αυτό το σύνθετο προϊόν μετατράπηκε σε μια «τοξική» βόμβα 5 δισ. ευρώ για την Εθνική και το Δημόσιο μετά την υποβάθμιση της Ελλάδας από τη Moody’s και τελικά μετατράπηκε σε ένα νέο δάνειο από την ΕΤΕ προς το κράτος, που παραμένει μέχρι σήμερα «παρκαρισμένο» στον ισολογισμό της Εθνικής.
Αμέσως μετά τη συμμετοχή του σε αυτές τις «αλχημείες», ο κ. Χριστοδούλου «προβιβάσθηκε» από την κυβέρνηση ως διαχειριστής του δημοσίου χρέους στον ΟΔΔΗΧ και με τις «πονηρές» διατάξεις που επιχειρεί τώρα να περάσει από τη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, μετατρέπεται σε επενδυτικό τραπεζίτη με επικίνδυνες αρμοδιότητες, τις οποίες θα ασκεί σε περιβάλλον απόλυτης αδιαφάνειας, λογοδοτώντας μόνο στον προϊστάμενό του υπουργό:
Επειδή κάποιοι ίσως πιστεύουν ότι ο ΟΔΔΗΧ του μισοχρεοκοπημένου ελληνικού Δημοσίου μπορεί να «τα βάλει» ευθέως με τους κερδοσκόπους που διαχειρίζονται τρισεκατομμύρια στην παγκόσμια αγορά, ο κ. Παπακωνσταντίνου αναθέτει στον ΟΔΔΗΧ αρμοδιότητες παρέμβασης στη δευτερογενή αγορά ομολόγων. Ο ΟΔΔΗΧ θα μπορεί να αγοράζει και να πουλάει ομόλογα, συναλλασσόμενος με τις μεγαλύτερες ελληνικές και ευρωπαϊκές τράπεζες εντός κάποιων αόριστα αναφερόμενων «προκαθορισμένων ορίων».
• Θα μπορεί επίσης να συνάπτει συμβάσεις repos και reverse repos (συμφωνίες επαναγοράς ή πώλησης ομολόγων), να συνάπτει συμβόλαια στις αγορές παραγώγων με αντικείμενο το σύνολο του δημοσίου χρέους (!), αλλά και να αναθέτει σε όποια τράπεζα επιλέξει ο κ. Χριστοδούλου συμβάσεις παροχής συμβουλών χωρίς διαγωνισμό.
Πρόκειται ασφαλώς, όπως επισημαίνουν στο «Π» έμπειρα στελέχη της χρηματαγοράς, για ένα πλέγμα αρμοδιοτήτων εξαιρετικά υψηλού κινδύνου, πολλές από τις οποίες, όπως οι αγοραπωλησίες ομολόγων και οι πράξεις repos, ασκούνται από τις κεντρικές τράπεζες, που έχουν την τεχνογνωσία και την υποδομή να τις ασκούν, αλλά ακόμη και αυτές συχνά «φορτώνονται» με ζημίες. Στην Ελλάδα, που δεν έχει και την καλύτερη παράδοση στη διαχείριση χρέους, καλείται να τις ασκήσει ένας ολιγομελής οργανισμός, στον οποίο ένα πρόσωπο, ο γενικός διευθυντής, έχει απεριόριστες αρμοδιότητες και ελάχιστα «αντίβαρα» ελέγχου και εποπτείας.
«Καυτά» ερωτήματα
Ορισμένα ερωτήματα που θα ήταν καλό να απαντήσει ο κ. Παπακωνσταντίνου είναι τα εξής:
• Με ποιο σκεπτικό άραγε θα παρεμβαίνει στη δευτερογενή αγορά ο ΟΔΔΗΧ, όπου ως γνωστόν κινούνται επικίνδυνοι χρηματοοικονομικοί «καρχαρίες»; Πιστεύουν κάποιοι στο υπουργείο Οικονομικών ότι ο ΟΔΔΗΧ έχει τη δύναμη, για παράδειγμα, να στηρίξει με αγορές την τιμή ενός ομολόγου που δέχεται επίθεση, αντιμετωπίζοντας διαχειριστές με… χιλιαπλάσια κεφαλαιακή δύναμη πυρός και ανεξάντλητη τεχνογνωσία; Μπορεί να το ισχυριστεί κάποιος σοβαρά αυτό, όταν η Τράπεζα της Αγγλίας έχει ηττηθεί κατά κράτος στο παρελθόν από τον Τζορτζ Σόρος; Και τι θα γίνεται σε περίπτωση που ο ΟΔΔΗΧ αγοράσει ένα ομόλογο για να στηρίξει την τιμή του, αλλά η τιμή του κατρακυλήσει λόγω μιας κερδοσκοπικής επίθεσης; Ποιος θα φορτώνεται, άραγε, αυτήν τη ζημία; Θα φέρει κεφάλαια από το σπίτι του ο κ. Χριστοδούλου;
Προφανές είναι ότι ο σκοπός της δήθεν στήριξης των ομολόγων είναι αστείος και χρησιμοποιείται προσχηματικά. Οι αγοραπωλησίες ομολόγων και τα repos που θα κάνει ο ΟΔΔΗΧ θα γίνονται για να στηρίξουν επιλεκτικά τη ρευστότητα (ή, ίσως, και την κεφαλαιακή βάση) κάποιων τραπεζών. Ο κ. Χριστοδούλου θα μπορεί να αγοράζει μερικά ομόλογα από κάποια τράπεζα που χρειάζεται ρευστότητα ή να την υποστηρίζει με μια συμφωνία repos και αυτό είναι ένα προνόμιο που χωρά πολλή συζήτηση. Για παράδειγμα, με ποια κριτήρια θα επιλέγει ο κ. Χριστοδούλου αν θα έλθει σε συναλλαγή με μια τράπεζα και όχι με κάποια άλλη; Πώς διασφαλίζεται ο έλληνας φορολογούμενος έναντι του κινδύνου να στηρίζονται επιλεκτικά κάποιες τράπεζες και από αυτές τις συναλλαγές να χάνει το Δημόσιο (όπως στο προαναφερθέν παράδειγμα με την πτώση της τιμής ενός ομολόγου που «υποστήριξε» ο ΟΔΔΗΧ). Ποιος λόγος υπάρχει να δημιουργηθεί στον ΟΔΔΗΧ ένας παράλληλος μηχανισμός χωρίς πολλές ασφαλιστικές δικλίδες για να γίνεται η ίδια δουλειά που κανονικά εντάσσεται στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της Τράπεζας της Ελλάδος και της ΕΚΤ; Μήπως, πολύ απλά, δημιουργείται ένας αδιαφανής μηχανισμός χρηματοδοτικής στήριξης τραπεζών που δεν έχουν τα εχέγγυα να δανεισθούν από την ΤτΕ και την ΕΚΤ με «ορθόδοξες» διαδικασίες;
• Μέσω ποιων μηχανισμών θα ελέγχονται ο υπουργός Οικονομικών και ο κ. Χριστοδούλου αν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε μια σύνθετη και επικίνδυνη για το Δημόσιο πράξη στην αγορά παραγώγων, με αντικείμενο το ελληνικό δημόσιο χρέος; Μπορεί άραγε κανείς, με τις «χαλαρές» διατάξεις που περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, να ελέγξει εκ των προτέρων τον κ. Χριστοδούλου και τον προϊστάμενό του υπουργό, που θα έχουν δεχθεί μάλιστα επί τούτου τις συμβουλές αγαθοεργών οίκων, όπως η Goldman Sachs, αν αποφασίσουν να προχωρήσουν σε ένα τεράστιο swap (ανταλλαγή χρέους), όπως αυτό που έγινε το 2001 και ακόμη το πληρώνει η Ελλάδα; Μπορεί κανείς, άραγε, να ελέγξει τις «δομημένες επινοήσεις» που θα έχει ο κ. Χριστοδούλου και οι τραπεζίτες της Αθήνας και του Λονδίνου, που θα τον συμβουλεύουν;
• Ποιος θα ελέγχει ποιες τράπεζες και με ποια κριτήρια παίρνουν κρίσιμες συμβουλευτικές αρμοδιότητες με μια απόφαση του κ. Χριστοδούλου, χωρίς διαγωνισμό; Πώς θα ασκείται έλεγχος επί των αμοιβών τους και επί των συμβουλών που παρέχουν; Πού θα δημοσιοποιούνται οι συμβάσεις και οι αμοιβές;
Τα ερωτήματα είναι πολύ σοβαρά και οι διατάξεις που αφορούν τον ΟΔΔΗΧ και περιλαμβάνονται στο νομοσχέδιο που κατατέθηκε αυτήν την εβδομάδα στη Βουλή, ύστερα από αστραπιαία διαβούλευση τριών ημερών, θα πρέπει να περάσουν από τον εξονυχιστικό έλεγχο της Βουλής, για να μην πούμε ότι καλό θα ήταν να αποσυρθούν, ως άκρως επικίνδυνες για την (όποια…) οικονομική σταθερότητα της χώρας. Και θα ήταν καλό να εξηγήσει και ο διοικητής της ΤτΕ στη Βουλή, για ποιο λόγο και με ποιες διασφαλίσεις ξαφνικά περνούν αρμοδιότητες της ΤτΕ και της ΕΚΤ σε ένα ολιγομελή οργανισμό του Δημοσίου, που δεν έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα στο παρελθόν (ας μη θυμηθούμε καλύτερα την εποχή των δομημένων προϊόντων που «πλάσαρε» ο ΟΔΔΗΧ στα ασφαλιστικά ταμεία…).
toparon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου